Her gidişinde defalarca duydun haykırışlarımı,yalvarmalarımı..Hangisinde dönüpte baktın bir kere?Hangisinde yandı canın?Peki ya benim canım? Benim yüreğim? Kanar kanar geçer diyerek acıttığın kalbim? Ben yine yalvardım; acıt ama gitme,kal bende...Duymadın ki...Duysanda kalmadın ki.Beni sensizlikle başbaşa bıraktığın dakikalarda senli hayaller kurarken ben,sen nerdeydin?Bi ömür pencere kenarına oturttun beni..Yağmurun toprakla buluşmasını izleyerek bekledim seni,ama dönmedin ki...Gözlerim bekledi seni,dudaklarım bekledi seni,ellerim,kalbim,yüreğim bekledi seni,ama gelmedin ki... Her gidişinde bir parça götürdün benden,her gidişin bıçak izi bıraktı yüreğimde.En büyük korkum oldun her geçen günde.oysa hayatımı adamıştım sana,kendimi adamıştım.yılların hasreti varken üzerimizde,tam kavuşacakken birbirimize,neden bıraktın ellerimi?Kendine gel,yine tut ellerimi.Yaşadığımız her anın kıymatini bilelim,her ana ayrı anlamlar yükleyelim.Sen benden bir parçasın artık.İnsan bedeninden bir parça koptuğunda nasıl acı duyarsa,seninde acın öyle bende...oyüzden şimdi söz ver bana,sonsuza dek bende kalacağına...