Zamanım var iken kendimi ve sevdiklerimi bir terazinin kefelerine koyup tartmak istedim.Huyumu bilirim.Dogruyu da eğriyide bilmeliyim.İş işten geçmeden ya özürümü diler hatamı telafi etmek isterim...yada haklılığımın tadına varırım dedim.

Kainattaki her şeyi çok sevdim.Zira onların tozunu bile var etmeye muktedir degilim.Öyleyse yaradanın kudretine inanıp ,yarattıklarının layık olduklarını esirgememeliyim diye düşünürdüm.Bazen boyutunu belkide abartıp,etrafımdaki her şeyi,herkesi kendimin önünde tuttum.Bilerek yada bilmeyerek örselememeye özen gösterdim.Seyriyle,güzellikleriyle,varlıklarıyla ve mutluluklarıyla huzur buldum...

Deger verdiğim pek çok şeyde yanıldığımı gördüm zamanla.Ama ben bu davranışı zorla ya da menfaat beklentisiyle yapmadıgım için..ben verdim ama onlar almasını bilmediler dedim .Kendimi avuttum belki.Yinede vazgeçemedim bu huyumdan.Benim özüm buydu.Hamurum böyle yoğrulmuştu.İçim acıyor,kalbim kırılıyor,bazen kahrımdan ölecek gibi oluyorum huyumdan vazgeçememiyorum.

Defalarca kendime kızıyorum.Artık almadan vermeye paydos diyorum ama sonuç hiç değişmiyor.Yenilemek istediğim kılıfın içine giremiyorum.Kalıp bir türlü bana uymuyor.Oysa kayıplar her geçen gün çogalıyor.Kendimi çok iyi tanımama ragmen özeleştiriler yapıyorum.

Uğradığım haksızlıklar karşısında bitap düştüğümde bile birilerine ardımı dönüp gidemiyorum.Artık bir daha dünyaya gelirsem şöyle olacağım bile demiyorum.Anladım ki ne bir daha dünyaya geleceğim,ne huyumdan vazgeçeceğim nede anlaşılabileceğim.Nasıl ben altmış yılda ibremin yönünü değiştiremediysem,yaptığım güzelliklerle,üstlerine boca ettiğim sevgimle ve tükenmeyen sabrımla da kimsenin duygularını değiştiremiyeceğim.Anlaşılan beyhude çabalarmış.Kolunuz kanadınız hiç düşünmeden kırılıp dünyanız zindana çevrilebiliyormuş birileri tarafından.Hemde hiç acımadan.Hatta biraz da hadini aşacak kadar futursuzca...

Şimdi düşünüyorum.Acaba kefenin hangi yanı agır basarki diye.Haksızlıgı kendime mi yaptım çevremdekilere mi.

Hala kusurlu isem baştan sona özür dileme cesaretini gösteriyim diyorum.Peki kimden ve ne için çıkamadım içinden.

Galiba doğru orantı gerekiyor.Önce bir al sonra bir ver.Hiç bir şeyi karşılıksız yapma.Bumudur dogru....
ÖyLE İSE,

Bu gün ibreyi sıfırlıyorum....Belki rahat bir nefes,çabasız bir hayat için hala vaktim vardır diye.
Selam ve sevgilerimle kalın.


SERGÜL KANDEMİR 19.03.2011 MERSİN................


BİR ÇİZİK ATTIM BU GÜN TÜM DOGRU BİLDİKLERİME...