Kristal bir fanusun içinden izliyordum dünyanı... Akşamdan kalma gözlerimin sağanaklarına aldırmadan... Donmuş kirpiklerim ve yüzüm histerik nöbetlerdeydi... Gözlerimin retinası kaymıştı, senin ihanet izlerini ararken...

Bana bunu yapmayacaktın..

Aşk’a nifak sokmayacaktın... Sürmeyecektin, zehirli tohumlar ektiğin kırmızı gelincik tarlalarımı... Her sabah gözlerimde uyanıp günüme eşlik ederdin...Tüm senli iç çekişlerimde, birlikte solumaya ant içtiğimiz hayatın nefesiyle... Hıçkırıklarım saklı kentimde bastırılmış isyanlarımdı... Acı bir haykırıştı yüreğimdeki... İçimde fırtınalarda boğulmaya hazır bir yürek var... Çağlıyor gözyaşım, ama akıtamıyorum zehrimi... Boğsun istiyorum içimde küçülmüş, cüce kalmış sevdanın feryatlarını...

İsyanlarda ki yüreğimin bölüşemediğim sızısıydı, diğer yanımdı... Hassas yüreğin... Ağırdı hasretinin vuslata erme düşüncesi, parçalanan bir gök taşının evrende yarattığı şok kadar bile değildi.. Ağır bir romandı, sevdam...Çileli uykusuzluklarda sabahladığım çöl yangınlarıydı... Bedeldi her şeye hüznüm, değerdi hazan kokan çaresizliğim, aşkımızın direğiydi şiir, lutuftu...Sevdiğim...

Farklı çiçekleri seversin sen... Hemen hemen hepsini.. Tabii ki kokuları farklıdır, rengarenktir... İz düşürür yüreğine... Ancak güllerin en asilini dermek nasip olmayacak ellerine, yüreğine... Çiçek bahçesi istiyorsun çevrende, al senin olsun o halde... Tek bir bahçede yalnız kalmış, gonca gül olacağım, bundan böyle... Haklısın yerden göğe, asıl ben yanlışım orta yerde... Yanmışım biçare...

Suçluyum!!
Çünkü seni seviyorum...

Suçluyum!!
Yüreğinde açan çiçeklerin süveyda kokularını soluduğum için..

Yetmediğim ve yetinmediğini bilerek kaldığım için...

Suçluyum ! Arkamı dönüp gidemiyorum, seni sevdiğim için...

Yeminn olsun, eriyorum, bitiyorum...
Tükeniyorum, günden güne...
Seni seviyorum...Ama senin beni sevdiğin gibi değil...
Ben senin o güzel yüreğinin sabrını denemedim...

.....

Bir kere bile boynuna sarılamadığım...Sevgilim...
Bir an bile esef duymadın yaptıklarından, zehirledin aşkı...
Sevdim ama gitmem gerekli sevgilim...
En akıllıcası , ben senin o gül yüreğinden çekiliyorum...
Ve klavyemdeki tuzlu gözyaşlarımı bir akvaryumda topladım...
Orada boğulmaya gidiyorum...
Seni rahat bırakıyorum, ruhumu özgür.....

NEŞE CÖMERT
7 EYLÜL 2010