“Bir varmış….bir yokmuş evvel zaman içinde iki dost varmış.Bunlar hep birbirlerinin arkalarında idilermiş.Hiç bir zaman kavga yapmaz,hep dost olarak yaşarlarmış.Birbirlerine de tabi ki hıyanetlik yapmazlarmış.”

İşte okuduğunuz gibi böyle dostluklar masal olarak kaldı.Ve öylede devam ediyor.Dost dediğiniz ekmeğinizi paylaştığınız insan bile artık sizinle menfaat dostluğu için birliktedir.Ona en kötü gününde sırlarınızı paylaştığınız insan aslında ne yalancıdır…….

Siz ona ekmek verirsiniz; O da derki:
--- Kardeşliğimiz sonsuza kadar..

Siz Ona sır verirsiniz.O da derki:
--- Ölüme kadar kardeşiz…

Siz Ona bir kalem verirsiniz: O da derki;
--- Benim malım senin malındır sonsuza kadar…

Ama böyle deyince sizde onun hep dosttunuz olduğunu sanırsınız.Bir gün siz ondan bir şey istediğinizde “yok!! Veremem başka kapıya benim senin gibi arkadaşım yok” der..Sadece der…..

İşte böyledir.Palavradır bu dünya.İşte iki yüzlüdür dünyam.Ne kadar aldatıldım.Dost dediklerim arkamdan vurdu.Akraba bile seni akraba görmez iken sen sadece yalnız kaldım.Sadece Bir Kişi beni yalnız bırakmada.O hiçbir zaman beni bırakmayacaktır.Sevecek beni ve bana yardım edecek Kişi’dir.O Yüce Kişi…

Bir varmış,bir yokmuş bizim masalda böyle bitermiş…….