Düşünüyorum çoğu zaman. Nasıl yaşıyorum hayatı diye. Olması gerektiği gibi mi, yoksa olması beklenildiği gibi mi? Kime göre nasıl yaşadım, bana göre yaşadıklarım hak ettiklerim miydi? Seçimlerim miydi kaderimi belirleyen , yoksa olmuş bitmiş olanlar mıydı yaşanılanlar? Bunların hepsine cevap verecek olan benim aslında. Hepsine tek tek verecek cevaplarım da var. Ama her cevapta arkasından yeni bir soruyu doğuruyor. Bakın isterseniz ilkinden başlayalım.

Nasıl yaşıyorum hayatı? Dolu dolu , her anın tadını çıkara çıkara.Sanki yarın ölecekmişçesine.Yarın son günmüşçesine. Ya da hiç ölmeyecekmiş gibi. Mutsuzken bile mutluymuş gibi…

Olması gerektiği gibi yaşadığımı hissediyorum çoğu zaman. Bana verilen rolü hakkıyla yerine getirebilme çabası benim ki. Olması beklenilen rollerde ise maske kullanıyorum. İşi bitince yüzümden çıkarıp atması kolay olsun diye. Kullandığım maskeleri yüzümde unutmamış gibi…

Kime göre nasıl yaşadığımla aslında çok ilgilendiğim yok. Ona göre, buna göre,şuna göre...Herkesin bakış açıları bu kadar farklıyken yaşanılası tek bir doğru yok.Ona göre de ben aynı ben,şuna göre de ben aynı ben.Birilerine şirin görünmek istemezmiş gibi…

Yaşadıklarım hak ettiklerim miydi? sorusuna ise cevabım herkes gibi olacak. Kötü şeyleri hak etmediğimi düşünüyorum. Ama başıma gelen iyi şeyler ise benim eserim. Hak etmek ya da haklı olmak sanki önemliymiş gibi…

Seçimlerimiz , kararlarımız kaderimizi belirlermiş diyorlar. Ne de kolay söylüyorlar. Sineye çekiyorum bu durumu , hiç sitem etmezmiş gibi…

Olmuş bitmişi yaşamakla ilgili sorumun cevabı ise coşkuyla dolduruyor içimi. Her güzel şeyin bir sonunun olduğu gerçeği ilk adımları attırırken tedirgin etse de beni, her kötü başlangıçların da bir sonunun olduğunu bilmek ise tek tesellim oluyor. Bu durumda da daha az üzülmek gerekiyormuş gibi…

Lafı bu kadar dolandırmamın nedeni asıl konuya daha sağlam dönebilme isteğimdendi.
…Mış gibi yaşamayı bırakıp kucak açmalıyız tüm samimiyetimizle hayata, İNSAN gibi.