Gün olmuş, açmışım yanlızlığımı yangınlar ülkesi gözlerinde. Seni almışım yüreğime dünyanın en kuytu köşesinde, en mahşeri yerinde, canıma can katmışım, en amansız anımda, seni koynumda saklamışım, yıldız uçmuş dallarımdan, gülü mızrap yapmışım, umudu kalkan...Darmadağan olmuş hayatım, ben sana koşmuşum ölümler ortasında, özlemişim ölümüne, medet bekler olmuşum durgun sulardan, yüreğimin duldasına gizlemişim firar ettiğin sevdanı, titremişim üstüne kapamışım gözlerimi, düşüm olmuşsun, açmışım gözlerimi, kavgam olmuşsun ve doruklardayken yanlızlığım, elimi uzattığımda tutunacak dalım olmuştun...ooofff sonra koptu fırtınaların en amansızı, en amansız yerinde açmışsın en onmaz yaraları...yetmemiş nefesin dorukların havasına, sönmüş gözlerindeki ışık, kaybolmuş hançer yalımı bakışın,,,mümkün olsaydı eğer anlatabilseydim kendime sensizliği, yokluğun kanamazdı...gökyüzü maviliğinde gelinciklerin üstüne, sökerdim seni yüreğimden, ne çareki yer yerinden oynasa ne mümkün seni söküp atmak yüreğimden...ne mümkün seni unutmak...aynı kan, aynı gen ne mümkün unutmak seni Hasan Ayaz ne mümkün...

Melek Ayaz