Küçük bir çocuk soruyordu yaşlı adama!..
- Sizin cildiniz neden kırış kırış oldu?.
Yaşlı adam
-Evlat diye başladı.. Bir balonu düşün ve sonra içindeki
havayı bırak balonun kırıştığını göreceksin
İşte insanın havası da içindeki yaşam sürecidir.
Günler geçtikçe içimizdeki yaşam azalır ve biz yaşlılar
böyle kırışırız...........
Çocuk pek anlamamış gibi bakıyordu, şaşkınlığından kurtulup
-Hadi balon tamam da ağzını açarsın havası boşalır, dedi
peki sizin havanızı kim boşaltıyor?...Tamam dedi yaşlı adam,
-Balonu unut evlat,Yaşımız ilerledikçe vücudumuz eskiyor
o yüzden kırışıyoruz....Çocuk düşünmeye başladı...Sonra yüksek bir sesle
-Ama dedi dünyada eskiyen bir şey tamir edilip yenileniyor,
Ben kırılan bir oyuncağımı tamir edip tekrar oynayabiliyorum
Babam bozulan televizyonumuzu tamir ettirip tekrar seyredebiliyoruz
Yaşlı adam çaresiz kaldığını düşünüyordu.Anlamıyordu çocuk
Haklıydıda öylesine gençtiki ve öylesine uzaktı ona yaşlanmak...
-Bak genç adam dedi yaşlı,sana ağır gelicek belki ama az bir ömrüm kaldı
bu kırışıklıklar ölümün bir işareti ve başlangıcıdır.
-Yakışmamıştı çocuğa şaşkınlığın maskesi
kocaman açılmış gözlerle yaşlı adama
"bunun içinmi doğuyoruz" dedi.
-Peki, peki ben nasıl çocuk kalabilirim......
Yaşlı adam
-bunu bilmiyorum,
-Bilen varmı? dedi çocuk......
_hayır dedi yaşlı.
-Bunu bende öğrenemeyeceğim dimi dedi
-Evet küçüğüm...
-O zaman öğrenmeden nasıl yaşayabilirim...(1999)