susarsa zaman yokluğa inat ben varım ardında korkma seranat.
bir yazı yar üstüne duman duman kar üstüne ,rüzgar söyler o şarkıyı kanım al kan üstüne.
şiirler kadar bilseydi aşkı şairler herhalde şiir yazan olmazdı.tutardı matemi şiirin şairi
almanaklı bir yazı üstüne.korkardı şair ya sevgili duyarsa onun için yazıldığını ya anlarsa
onun için okunduğunu.ya da anlarmıydı aşkını vefasını şiirin yar üstüne.
zaman duraksardı şairde şiirin en tatlı anında.her söz yar içindi yardan öteye.olur mu
be şair yazarken ayrılığı ayrı kalmak,umut için umutsuzluk,sevgi için sevdalar,aşk için
aşka dair anılar.duman kaplıyor her yeri kar yağıyor dışarda martın büyüsü aşk sabahında
gözler görmedi o şairi sevgiliden başka keşke bilseydi şairi sevgili andan başka.
hülasa dedi şair yazmak yetmiyor.bilmeli sevgili şiiri ve şairi.yanlızlığıma inat olmalı
onunla.durusa dursun bizdeki zaman aşkın adıyla.ta ki herşeye rağmen ama herşeye anlatmalı sevgiliye zamanla.
sevgili o gün bilmesede hissetmişti şairi.dedi bir sevdiğim var uzakta.gelir mi bilmem yanıma.söyler mi aşkını pervasızca.ya ben ne yaparım onsuz kalınca.
şair bir şiirle anlattı sevdiğini sevgilisine amansızca.

mahpeyker gözlerinde sevda var ayrılığa inat
a sevdiğim gözyaşlarım sana vuslat
susma bir şeyler söyle aşkına dair
yüreğim sen dolu aşkınla bahar gelir.

sevgili duraksadı ve aşkı anladı.cesurdu tuttu şairin ellerinden ve dedi ki;

bir tek sende mi sevda o akşamlar
didemde bir ala gül kanar
ayrılık sevdaya inat
gözyaşlarım artık vuslat

son söz şairle sevgilinin bir de şiirindi.

mutluluk bir özlem avuçlarında
yalnızlık bir sitem
ayırmasın bizi mevla
sonsuza dek kader.