Gecenin en kuytu köşesine sakladım düşlerimi yine.
Yeni bir rüyaya dalana kadar sakladım onları... Vakti gelince çıkartacağım, küçük bir çocuğun cebinden sakladığı şekerini çıkartması gibi...

Yoruldum bugün günlük, hemde çok... Bana sorarsan gündelik şeyler ama içime sorarsan, ta en derinlerime.
Cevabını "İnsanlar" olarak alırsın...
Çok şey var aslında konuşacak konuşulacak...

Özlemlerimi içimde biriktiriyorum, bankaya yatırmaya hiç gerek yok, zaten çokta faiz vermiyorlar... Özlemlere, sevgilere ve gerçeklere...
Kendimi kapattım, yüreğimle beraber bir Tabut’un içine... Aslında seviyorum bunu, içinde olmayı...
Burada huzur buluyorum, kendimi buluyorum birazda...
Kendimden benzerleri, yani başkaları ama bana benzeyeni...

Amannn neyse...
İşte böyle güne vuran günlük... Bir küçük yazı(t) ile son veriyorum yazdıklarıma, yazacaklarıma...

Hayat bu, çok KISA...

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

dokundum,
en hisli düşlerimide yanıma alıp...
sustum,
en cüretkar kelimeleri yüreğime saklayıp...
vurdum,
gözlerimin aynasına,
ellerim kan içinde kaldı...

...

kırık camlar...
ve
kırık,
ve
sivri köşelerinden,
içeri buyur edilerek gelen,
ıslık çalan rüzgar...

................................

Birkan SUCAKLI
09/11/2007