“YÜZÜNÜ GÜNEŞE ÇEVİREN ASLA GÖLGE GÖRMEZ”

“ALLAH İMAN EDENLERİN VELİSİDİR, ONLARI KARANLIKLARDAN AYDINLIĞA ÇIKARIR, KÜFREDENLERE GELİNCE ONLARIN VELİSİ DE TAĞUTTUR, ONLARI AYDINLIKTAN ALIR KARANLIKLARA GÖTÜRÜR; ONLAR ATEŞ ASHABIDIR, ORADA EBEDİ KALACAKLARDIR.”Bakara:257
Biz insan olarak yakınmayı kendimize şiar edinmişiz sanki, yakınarak kendimizi masum göstermeye çalıştığımızda üzerimizdeki tüm sorumluluklardan kurtuluyormuş gibi hareket ederiz. Bu davranışların gün geçtikçe daha bir artması ve kapsam alanının genişlemesi, kolektif şuursuz eylemlerin ve insanların yığınlar halinde çoğalmasını sağlar.
Gölgede yaşamak ve adına da birilerine bağlanmadan yaşamak imkânsızdır, gibi safsata denklemleri, hayattaki problemleri çözmekten aciz çözümsüz denklemleri piyasaya sürmekten zerre kadar tereddüt etmeyiz. Bu yaşam ağlarında her zaman hastalıklar kök salar. Çünkü “Güneş girmeyen eve doktor girer” ünlü atasözünde de aslında vurgulanmak istenen burada bizim anlatacağımız konuyu desteklemektedir. Yüzünü Mutlak nur sahibinden çevirmiş olanlar hangi rabıtaya ve bağa bağlanırlarsa bağlansınlar, bağlandıklarının gölgesinde kalmaya mahkûmdur. Allah Nur üzerine nurdur, nurun aydınlığın sahibidir. Allah’ın Nurundan başka taraflara dönmüş orada ışık arayanlar, boşuna yorulmasın, ne aradıklarını bulacaklar, ne de aradıklarının ne olduğunu onlara tanıtacak bir ışıkla karşılaşacaklar. Çünkü gölgede kalanlar ışık yetersiz olduğundan hiçbir varlığın ve oluşumun tanımını doğru yapamayacaklar.
Toplum bilim açısından baktığımızda aidiyet kimliği insanları alabildiğine cesur kılar. Bu cesaret grubun kimliğine sahip olmakla alakalıdır. Grup kimliği sosyal yaşam ağı içinde bireyleri mutlu edebilir ancak sürekli bir hayat açısından baktığımızda birey olmamış, insanların ait olduğu grubun kimliği ile övünmesi onun yaşamına kesinlikle aydınlığı taşımayacaktır. Birey olduğunuz zaman grupla bütünleşmenin yararını görebilirsiniz o zaman yönünüz hep Güneşe dönüktür, aksi durumda ayın kendine ait ışığı olmadığı gibi sizin de ışığınız olmayacaktır. Yani uydu olmaktan kurtulmak zorundasınız. Meşe ağacının gölgesinde yaşayıp kendinizi meşe sanmanızın” hayatınıza bir getirisi olmadığını bilmelisiniz.
“Hayat, bir ağaç gibi tek ve hür ve orman gibi kardeşçe yaşamak; bu sevda bizim ”diyen ünlü şair Nazım gibi hayatın hep ışık tarafında birey olarak bulunursak, Toplum olarakta Güneşten yararlanırız, yoksa karanlıkta kalmak hayatımıza, yaşamın bir armağanı olur.
Yıl:06.03.2011
Saat:21.00-2120
Çengelköy/İst
EROL KEKEÇ