Loli ve Poli adında iki arkadaş vardı. Loli bir köpek, Poli ise bir kediydi. Kedi ve köpek normalde pek anlaşamazlardı ama bunlar çok iyi iki dosttu. Birbirlerine zor zamanlarda yardım eder, destek olurlardı.
Birgün Loli ve Poli’nin sahibi Gönül Hanım, Poli’yi köyde yaşayan anne ve babasına bırakmaya karar verdi. Bunun nedeni Poli’nin, Gönül Hanım’ın kızı Ezgi’nin vücudunu oyun amacıyla da olsa çizip, zarar vermesiydi. Poli bu durumu anladı. Dili olsaydı da söyleseydi Görül Hanım’a gitmek istemediğini. Sadece insanlar konuşmaz ya... Poli bu durumu kendi dillerinde Loli’ye anlattı.
Loli çok yardımsever bir köpekti. Sürekli yardıma koşardı. Bunu duyduğuna o kadar üzülmüştü ki, yemeğini yemiyor, suyunu içmiyordu. Çünkü en yakın dostu Poli gidecekti. Onu bırakamazdı, birşeyler yapması gerekiyordu. Ne yapmalıydı?

Bu duygu bazen boğazında bir düğüm oluyor, bazen de nefesini kesiyordu. Çok seviyordu Poli’yi. Günler geçti, Poli’nin gitme zamanı geldi...

Poli’yi arabaya koydular. Poli; "Kurtar beni Loli... " dercesine bakıyordu gözlerine. Ama elinden birşey gelmiyordu. Arabayı çalıştırdılar ve yola çıktılar. Loli, büyük bir azimle arabanın peşinden koştu. Koştu... Koştu... Yoruldu. Yolun ortasına yığılıverdi. Nefes nefeseydi... Arkadan bir araba geliyordu. Kalkmaya çalıştı, kalkamadı... Araba onu umursamayıp üstünden geçti acımasızca... Loli’nin cansız bedeni oracıkta kalıverdi.

O DOSTUNUN YOLUNDA, ONUN UĞRUNA ÖLMÜŞTÜ...



SAYGILARIMLA...

Deniz Karabaş