Seninle kader kapışması yapmaya başlayalı çok oldu. Kimi zaman yüreğimin tellerinden akordu bozuk enstrümanlar yaptın, kimi zamanda koşmaya meyilli ayaklarınla üstüme bastığını fark etmeden kaçtın, canımı çok yaktın... Umursamadığın da oldu hani, mesela ben bütün baharlarımı senin için yeşertmiştim, sense hep sonbahar pencerelerinden baktım gözlerime, üşüyordum ve sende biliyordun, ama battaniyenin ucundan hiç dokundurmadın titreyen kalbimin en ücra köşelerine bile.


Seninle yaşamak zor, evet biliyorum yaralı kuşun kanadından kan damlar, lakin ben mazoşist bir pranga gibi çekmiştim yorganı üstümüze, ve motif motif işlemiştim gölgeme seni... Diyorum ya gölge; e beyaz gölgeler olmaz ya! Ondan "kara"msar bizim umutlarımız, acılı gözlerin olmasa yeşerecekti belki rüyalarımız...


Aslında yolda gördüğüm çocukların her birinin yanaklarından öpülesi var, ama insan sevgisini bir aşka bağlayan adamların insafı kalmıyor ki! Yüreğim yolcu gemileri ağırlamaktan yorgun, ki sende elinde biletinle yaklaşınca limana, o "bahane süslemeli" kağıt parçalarını yırtıp seni şehre geri göndermek kolay olmuyor tabi, zaten şehirde seni bulup alnından öpme kısmından bahsetmiyorum bile...


Film şeridi gibi bir geçmişte, seninle el ele hiç kadraj vermedik, dostumuz düşmanımız kim bilemedik. Ama olup biten her şeye rağmen gecenin bir köründe hem Allah’la olan bağımı kurup senin için yalvartıyorsan Yaradan’a, hem de sabah olmaya yakın fişek fişek kaybettiriyorsan bana kendimi, sarhoş oluyorsam meyden ve aşktan; ve hepside senin gözlerine değmemin sonucuysa; ben sana çok aşığım demektir.


Biliyorum masal tadında uyumayacaksın belki dizimde, senin hikâyenin kahramanı belki hiç olamayacağım, ama ben figüran bir slüet de senin kenar süsün olmaya bile razıyım, yeter ki son yaprağımı düşürme dalımdan ve kıvırcık saçlarını, çocuksu gülüşünü, caddelerle mücadele eden yürüyüşünü, o hep kinaye dolu sözlerini çekme üstümden! Bırakırsan beni çünkü; sadece kötü biri olacağım...


06.03.2011-23:01