Bir zamanlar aşık olduğumu zannettim birine delicesine bağlanıp ondan ayrılamayacağımı hissettim ama yanılmışım onunla başlayan hikayem aslında bir dershane korudorunda son buldu. O andan itibaren hayatım değişti . Bir garip hissettim kendimi yalnızdım ama mutluydum geçen her yıl kalbimin derinden derinden kara kışa mahkum olduğunu anladım gel zaman git zaman derken güzel bir baharın sahında uyandım o gün farklıydı bir umut bir rahatlık bir heyecen vardı üzerimde her zmanki gibi işime gitmek için çıktım evden ve işimin olduğu okula geldiğimde taş duvarların arasından esmer teni simsiyah saçları ve gülüşü ile bahar güllerini kıskandıran bir melek ile karşılaştım . ne gariptir ki o an dünya durdu zman akmadı cıvıl cıvıl seslerden inleyen bahçese ses yoktu sadece onun gülüşü vardı . Neyse sonunda aradığım prensesi doğunun kıvrıml yollarında buldum ve tanıştım . Zaman kaybetmek istemiyordum hemen onunla konuşmak istedim bir iki elçi gönderdim .Olumlu cvplar alamadım ve sonunda kendi konşmaya karar verdim bir gün kordorda karşılaştık bana ilk kelimesi ’’ hayır ’’ oldu o an yıkılmış hissetim sonra hemen pes etmemeye karar verdim. Onu tanıyan herkes bunun İMKANSIZ olduğunu söylüyorlardı.O da aramızda aşk olacağına inanmıyordu çünkü görüşmemiz imkansızdı konuşmamız bile zor olacaktı ve ben sadece ona şunu söyledim’’ ben bunları kabul etmişim ki sana aşkımı sunuyırum’’ dedim ve madem yüz yüze konuşamız imkansız bende duygularımı ve düşüncelerimi anlatan bir mektup yazdım . Mektubun cvp bir iki gün sonunda geldi herkesn imkansız dediği AŞK başarıya ulaşmış sadece hoşlantı ile başlayan bu masal aşk ile son bulmuştu....