Her insanın içinde aldanmaya yenik bir taraf vardır…Zaten hayat da insanın bu yönünü çok iyi kullanır.Şunu biliyorum ki her şey bi yanılgı ve şüpheden ibarettir şu hayatta..
Gül koklayabildiğin ölçüde gül,acılar çekebildiğin kadar manalı ,gökyüzü görebildiğin kadar mavidir...
Bir yanda hayat bir yanda sen ve bir de üçüncü şahıslar vardır..ve gereklilik kipinde yaşamak için feda edişler...
Yüzleşebildğin kadar gerçekçi olursun,kaçtığın kadar da kurarsın hayatı...Yüzyılımızın en büyük özelliği her türlü gerçeği tüm keskinliğiyle yüzümüze vurmasıdır.İşte aslolan budur..
Hayat hiç bir zaman biz istediğimiz için güzel olmaz ki..onu güzel kılacak olan ancak ve ancak bizim gerçeklerle barışıklığımız olacaktır..
Çok şey öğretir hayat bize..En önemlisi de saygı ve sevgi olmalıdır bence..
Bizim insanımız; yani biz, güvensiz, kırık, mağlup ve hüzünlüyüzdür aslında..
Çoğumuz hayatı akışında yaşarız ve belki böylesi daha kolaydır diye…
Doğrularımızı sorgulamamızın zamanı geldi galiba.yoksa hayat bizi daha çok üzeceğe benziyor.
Baskıcı ,benzetici farklılığı kabul etmeyen bir yanımız var hep..Benmerkezciyiz eleştiri ve sevgilermizle..Ama ne olursa olsun sıkıcıyız bir o kadar da .
Ben yazıyorum ve kurtuluşumu yazmakta buluyorum.Entellektüel çabada buluyorum birey olmayı ..Ve toplumsallaşmayı..Herkesle konuşmak istemiyorum çünkü biliyorum ki benzetemediğimiz şeylere benzeriz biraz da..Beni yıpratan ve yaratan en mucizevi duygu farkındalık..
Çözüm yazmak o halde ...saygıylar..