Dünyaya yeniden şekil vermek senin harcın değil ama bir şekilde yolun düştü işte bu dünyaya.
Bazıları en baştan senin önünde başladı bu yarışa. Sen onları yakalayamadın hala. Bunu dert etmeye değmez. Çünkü kötülerin bu dünya.
Direndin. Boyun eğmedin. Bu da bir başarıdır. Her sabah yeni bir umuttur diye kandırdılar. Bıraksana.. Her sabah seninle aynı dünyaya uyanmadılar. Unutma.
Zamanla öğrendin. Herşeyin göründüğü gibi olmadığını. İçi boş birsürü teneke gibi tıngırdadılar insancıklar kafanda.
Aşk. En iyi bildiklerinden biri. Tesadüfen tanıştın. Ama elim bir trajik kazasını andırıyordu sonunda. Her trajik kazada olduğu gibi olan yine masuma oldu. Ezildin.
Sen tek birşey istiyorsun bu dünyadan. Ne aşk, ne adalet, ne para, ne inanç, ne de mutluluk..
Bana gerçeği söyle...
Zaman herşeyin ilacı dediler. Daha olmamış yaralarını sarman için sırt çantana konulan merhemdi. Zaman. İhtiyacın olduğunda sürersin.
Ne garip değil mi? Bunca acıya rağmen hala yaşaman.
Kalabalıklar.Uzak durman gereken birinci şey. Çünkü her insan sende ihtiyacı olanı arar. Kötülerin evi burası. İyiler ancak bodrumdaki farelere benzeyebilir. Peynir istiyorsan uzanıp kapandan almalısın.
Ah dostum işte böyle. Muradına ermeyi bekleme. Gerçek olan tekşey. Bundan yüz yıl sonra unutulup gitmiş olacağındır. Nasılki sen yüz yıl öncesini hatırlamıyorsan...