Koyunlar cok sirin canlilardir,
biz insanlar onlari,
etleri,
tüyleri,
sütleri icin besleriz.
koyunlarin yavrularina kuzu denir,yavrulari da pek sekerdir.
Ama hemen hemen tüm koyunlarin yasamla olan son temasi
dramatik bir sahne ile son bulur...

Koyunlari Türkcede Coban diye tarif edilen insanlar Güderler,koyunlar yesil alanlar da otlayarak besiye cekilir,güzelce beslendikden sonra..korkunc sonlarina dogru bir sabah ansizin yola cikarlar...

insanlar ile koyunlar birbirlerine cok benzerler.
Koyun diye adlandirilan bu sirin memeliler,
meraksiz alik suratlari ile, yesil bir alan gördüklerinde
mutlu bir yüz ifadesiyle otlarlar.
onlarin merak etmek,ögrenmek ,gelismek,daha iyi meralarda otlamak diye bir kaygilari hic yoktur.

Bu güzel canli türü dünya var oldugundan beri,güdülmeden edemezler,
hep isterler ki basimizda bir zalim cobanin degnegi sallansin,
merak edip ögrenme,
kisilik gelistirme yetenekleri olmadigi icin,
kendine bir yön tayin etme bir yasam kurma,
ic güdüleri de dogal olarak yoktur.

Kisilikleri bir mum alevinden daha ciliz olan bu Güzel Hayvanciklarin,
En belirgin özelliklerinden biri ise
toplu halde hareket etme dürtülerinin inanilmaz derecede gelismis olmasidir,
hic bir amaca yada akla hizmet etmese de,
sürü halinde yasayan bu hayvanlar,
sürüden kopan bir baska koyunun ardindan
bilincsizce ve bir aptal cesareti ile haraket etmeyi en büyük hünerlerden sayarlar...

Buna biz Fizik`de (!?)sürü pisikolojisi deriz,
ve insan oglunun bazi güc anlatim kosullarinda
bu deyim, cok ise yarar...

Koyunlar kendileri ile benzerlik gösteren toplumlar icin,
asirlar boyu yol gösteren degerli hayvan türlerinden biri olarak
yüzyillar boyu var oldular,
ve hep var olacaklar...

Ersoy Cav