Bir sabah uyandığımda şaşırmıştım hatta şok olmuştum.Seni seviyordum seni.Buna sana utancımdan söyleyemiyordum bile.Seni kendime yakıştırmamıştım.hemen telefonuma koştum,ne mesajın ne de çağrın vardı.Dayanamayıp gitmiştin.Gitmiştin.Bir daha elime tutmayacaktın.Hiç kimse ellerimi ellerin gibi kavramamıştı, kimse senin gibi güzel bakmamıştı.Ben senin bakmanı da özlüyorum.Artık seni uzaktan izleyecektim.Biliyor musun nişanına geldim,nikahına geldim,kuaförüne geldim,düğün salonuna geldim.Herkes o kadar mutluydu ki kimse geldiğimi Fark etmedi.Annen,baban,ağabeylerin biri görseydi durun diyecektim.Ne olur engelleyin diyecektim.Çok zormuş seni beyazlar içinde mutsuz görmek.çok zormuş mutsuzluğunun,gözyaşlarının nedeni olmak.varlığın bana huzur veren tek şeymiş yok olduğunda anladım.Dizlerimin üstüne çöktüm mutluluğun için dua ettim.Hiç bu kadar çaresiz umutsuz kalmamıştım.Ne yüzün ne adın aklımdan çıkmıyor.gitme diyen masum sesin çıkmıyor kulağımdan…. Sana bunu İlk defa söylüyorum.Senin yüzünden değildi.Bekliyordum ama nedeni senin beklemen değildi.ben zaten senindim sen zaten benimdin.Allt tarafı ayrılmıştık.Doğru olan seninle evlenmekti Sana kızgınım ama hatta nefret ediyorum küçük manyak.Niye sabretmedin,seni artık özlediği sevdiğimi görüyordun bunu hissediyordun.Ben seni sevmek ,özlemek, aramak mesaj atmak ,merak etmek için 17 ay bekledim.Seninim dediğim an sen yoktun artık. Sevgi, aşk ne kadar önemliyse daha önemlisi varmış oda huzur vermek,sana huzur veremediğimde kendimden de aldığımı çok geçmeden fark ettim Sen başka bir erkeğin kollarındaydın.Onu öpüp koklamak sevmek zorundaydın.Çok ağır geldi seni sevmediğin genlerle muhatap etmek… Sen bir başkası için en güzel anne olacaktın ve tolga nın doğma ihtimali olmayacaktı ben hiç birşey yapamayacaktım...Susmaktan başka..senin ağır gidişin bir başkasının kolları olacakmış:(:(:(:(:(:(:(:(