Selam veripte karşılığını alamayınca vay zındık yakıştırması yapan nadide bir milletin her hangi bir vatandaşı olarak kendimi bu gün pek kınadım...
Evet doğru kendimi kınadım hep başkalrını kınayan iç güdüm ve yazıklar olsun sana ne biçim bir yaratıksın dedirten o iç sesim beni kınadı;
selamımı almamış olabilir işine gelmemiştir, duymamıştır, ve yahut beni ve selamımı önemsememiştir ve benim arkasına yapıştırdığım o utanç verici yakıştırma..
HÖDÜK!!!
Bu kelime ne ona yakıştı ne bana zaten dalgın duruyordu evet bence dalgındı ve duymadı...
Hödük dedimde duydumu vay arkadaş bak ben selamını almadım bu nadide insanın diye o da kendinimi kınadı hayır , zaten ona hödük diyende benim o iki yüzlü iç sesimdi ...
Aslında başka bir pencereden bakarsak hödük kelimesi her anlayış için değişsede bazan anlayışı kıt, bazen kaba, korkak, ürkek, yoldan töreden anlamaz anlamlarını yüklensede karşıdaki için pek hoş çağrışımlar yaratmayan kabalığı ifade ederken kendisi zaten başlı başına kaba bir kelime .
KENDİMİ KINIYORUM !!!
Neymiş efendim...
Her onüne gelene selam vermemek gerekmiş,
Olduda selamını almadı asla hödük dememeliymiş insan yoksa kendini kınarmış,
Ve en dip not olarakta selam bekaret gibiymiş her önüne gelenede verilmezmiş.