ölüm tüm canlıların gerçeği ve insan, canlılar arasında ölümü en çok kafaya takan.

papatyayı bir gülümseme hatırına koparan kıydığı canı hatırına getirmezken hayvan eti yememeye özen gösterir acıma hisleri yoğunluğuna mütevellit.
şeltoks sıktığı anda ölüveren onlarca sinekten daha kıymetli olduğunu düşünmediğim can sahibi koltuğuna yaslanıp dünya haberlerini izlerken tankın altında ezilen kadının görüntüsü ile okkalı bir küfür savurur ve bir yandan koka kolasını yudumlar, kola gelirinin ezenlere yeni tanklar alımına harcandığını bilmesi önemli değildir.

bir gün yaşayan cıvıl cıvıl kelebeklerin toplu ölümleri
somonların
balinaların
petrole bulanmış karabatakların
açlıktan ya da
kurşunla ölenler
yollarda
yatakta
dalda
karda
kanserden
konserve olması gerektiğinden

ölüm haz etmediğimiz konu, hakkında konuşmanın sevimsiz olduğu ve böylesi anmak onu, küstahça değil mi?

eninde sonunda öleceğiz her canlı gibi. ölmeden önce yaşamaya bakmak lazım.

bir ıyk dedirttiysem ne mutlu dedi zamanın babası söyletirken bir faniye en köhnemiş gerçeği yeni bir kılıfla...