Duygulu olmak , duygusal olmak . Ağlayabilmek yanarcasına gözlerin . Bir çocuk gibi ağlayabilmek . İçin parçalanırcasına acıyabilmek . Ölürcesine sevebilmek .

Masumiyette gizlidir bence duygular . Ona saklamıştır yüceliklerini . Ona akıtmışlardır gözyaşlarını ...

Duygulara sahip olabilmek , duygusal olabilmek için masum olunmalıdır bence . Rol yapmak değil bu . Bir çocuğun masumiyeti gibi olmalı . Taklit değil , içten gelmeli .

Bir annenin ölen çocuğu başında ağlaması gibi saf olmalıdır duygular ... İlkokul aşkın kadar masum olmalıdır sevgin .

Güneş gibi sıcak olmalı ki gözyaşların dokunanların dünyası yansın . Öyle bir gülmeli ki yüzün görenleri uçursun mutluluktan adeta .

Dipdiri olmalı duyguların , başka bir hayat aramamalı kimse . Öyle gerçek olsunlar ki seninle üzülüp seninle mutlu olsunlar insanlar .Gökyüzünü de ağlatabilmelisin belki de .

Yağmurdan sonra renkli gönül evini görüp gökkuşağı uğramalı dünyana . Öyle doğmalı ki güneş kör duygularının gözleri açılsın . Ve öylesine batmalıdır ki sarı inci gözler birtek onu izlemeli .

Güneş battı , yavaş yavaş ay esir alıyor korkmaya başlayan masum duygularını . Birtek masumiyet var onların yanında . Yetmez mi ? Yeter tabi .

Saflıkları var , içtenlikleri var . Yetmez mi ?

Bir çocuğun şekeri için ağlaması var bu duygularda , annenin tüyü bitmemiş yetimine ağlaması var .Yetmez mi ?