Galiba,bu sözcüğün bende nice yitirilmişlikleri vardır da anlatmak için yine o galibalardan bir düzine yapmam gerekecek.

Her çözümsüzlükten ve çözüm arayışlarının menfi sonuçlanmasından sonra galiba yanlış yaptım derim.Oysa yanlış yaptığını bilen doğruyu bu kelimede değil doğrunun ekseninde aramalı değil mi.Yok inadına sığınağım galibalardır.

Yazmaktan yorulur mu insan,hele ki böylesine bir toplum içinde yaşarken,her halimiz,her yönümüz ,her işimiz tel tel dökülür ve medeni ulus olduğumuzu söylerken,medeniyet on kilo bulgur torbasında ayaklar altında iken...Bir torba kömürün isli karanlık ısınmışlığında,bilmem hangi hortumcunun aklamaya çalıştığı iftar yemeğinde bir kap aş olmuşken....Galiba yoruldum ben...

Ben yorulmasam da,gözlerim tahammül edemez olmuş bu yaşananlara.Ülkemin güzide kalemleri(!)alkış tutarken icazeti yabanıl dostlarından almış muktedir güçlere bir tiksinti hissederim ruhumun en derin yerinden de ,galiba hazzetmez eşek arıları kurgularına çomak sokulmasından...

Ne büyük milletmişiz Yarabbim !İçerden biz ,dışardan tek dişi kalmış batıl güçler bir olduk da yıkamadık bu ülkeyi,galiba biz biz olmaktan hayli uzağız.

Hani yürekler vardır ya yılmış yıkılmış...Huzur arar son demlerinde.Karışmaz etliye,sütlüye...ne de olsa inek emse de emmese de bir tas sütü hazirundadır.Banane elin üç keçisi beş koyunu ben imanımla mesulüm der de iman dalaverecilerin,üfürükçülerin sermayesi olmuştur.Ne yapmalı şimdi dostlar.Galiba ben buldum,yazmayacağım vatanın bölünmek üzere olduğunu,Kıbrısın üç kuruşluk Avrupa sevdasına gittiğini, ajanların ülkemde cirit attığını...
Ak-kon diye ne kadar vatansever evlatların karanlık bir oyuna kurban edildiğini...Yazmayacağım biline...