2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
695
Okunma
Oyuncak bir gemiyim. Tütmüyor bacam, çalışmıyor motorlarım. Dümenim ise yaramaz bir çocuk. Buz kütlelerinin arasında yüzmüyorum ufak bir küvetteyim, hayatın içinde. Kaçamıyorum bu yerden, her defasında bir kol çekip tekrar küvetin içine atıyor beni. Demir atamıyorum akıp geçen zamana. Güvertemdeki kayıp ruhlara lanet ediyorum her defasında. Ne kadar yol alsam da yine başladığım yere dönüyorum hayat denen bu küvetin içinde. Yalanlarla doldu içim, su alıyorum. Gemiyi boşaltın, bu kez batıyorum.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz