HÜZÜNLÜ MUTLULUK


hüzün... bir sonbar yaprağı misali...gitmelere dayalı esrarengiz yolculuk...Bileti ise çoktan kesilmiş...Dudaklarda yarım kalmış cümleler...renklerin canlılığı silinmiş; kimi renklerse değişmiş....Sonbahar kızıllığını sarmış yeşeren yapraklara...Bir mum gibi eriyen ömrün son demleri yaşanırken mutlu olmak için çırpınan bir yürek...Herşeyin bittiğini sandığı anda hiçbir şeyin bitmediğini anlamış...Gözlerinde canlanan bir ümit...HAYAL...Belli belirsiz...Mazi...Geri dönüşsüz...Bir mutluluk tablosu...Ressamı SENDİN, tuali hayat...Renklerle dolu bir heybeden süzülen renklerden sonra siyah ve beyaz renkler kuşatmış etrafı...Eller nasır tutmuş, gözler solgun...Sonbaharı yaşamak ve ardından gelecek olan hazin kış mevsimine kar ve borana hazırlık yapmak...Ayrılık...Gün batışı gibi...Gece gündüzün çekiyor ipini; ardından bırakıyor izlerini; geriye kalansa gündüzün şaşalı görüntüsü cıvıl cıvıl renkleri, ayrılığın kahrı sadece yaşanılan güzellikleri hayal etmekle ve gözlerini kapatıp yüzünde bir gülümse bırakmasıdır