Hiç olmadığı kadar üzgündüm o gün... Aynalar ilk kez o gün yalan söylüyorlardı yaşımla ilgili. Henüz yirmi üç yaşımdaydım ama aynadaki aksimin kan çanağı gözlerinin altında mor halkalar, dudaklarının kenarlarında çizgiler vardı.

Bugüne kadar her sıkıntımı yenebilecek bir uğraş bulmuştum. Kah, içimde biriktirdiklerimi taşırmamak için sayfalar dolusu yazmış ve paylaşılamayan yalnızlığıma bir kulp takabilmek için saatlerce odaya kapanıp kalmış, kah hıçkıra hıçkıra ağlamıştım. Ama bu başka bir şeydi... Ne yeri doluyor, ne kulp takılabiliyor, ne ağlamakla, ne de yazmakla geçiyordu...

Bir yerlerde birilerinin evlatları can veriyordu ve ben susmanın kanatan çaresizliğine boyun eğmek zorunda kaldığım için kendimden nefret ediyordum. Birileri elini kolunu sallaya sallaya ülkemin topraklarına giriyor, daha delikanlılığın ilk çağlarında, anne ve babaları için hala birer çocuk olan ama göğsünde yurt sevgisi ile devleşmiş insanları yere seriyor, vatanıma küfür ediyor, birkaçını da elinde rehin olarak saklayarak, bizleri bu korkunç gerçeklere boyun eğerek kabullenmeye çağırıyorlardı....

Ve sonra serbest bırakılıyorlar, biz bu serbest bırakılışa sevinemeden kendi Türk askerlerimizin vatanına küfür eden videoları ile yüzleşiyorduk... Bir tokat gibi çarpıyordu gerçekler yüzümüze tek tek... Ülkenin birinde kardeş kardeşi vuruyordu, bir diğerinde hedef milletvekilleriyken canlı bombalardan masum yavrucaklar nasibini alıyordu... Ve bizim tablomuzda bir Atatürk ağlıyordu... Vatan nesillere emanettir dediği nesillerin bir ağız,bin ağıt dolusu lanetleri ile kemikleri sızım sızım sızlayarak...

Hiç olmadığım kadar üzgündüm o gün... Senin gibi bir başkumandana yaraşır evlatlar olmayı beceremediğimiz için... Atalarımızın bu vatan için döktükleri kanların hakkını veremediğimiz için... Sizleri mezarlarınızda dört döndürdüğümüz için...Atam.. Bir avuç dolusu eşkiya, kan kusturamayacak toprağı... Ne kadar zalim olursa olsun onun üç katı ilkelerinin ışığı ile aydınlanan aydınlar var ülkemizde. Gençliğe hitaben göğüslerimize siper, akıllarımıza kazınan bir harita bundan böyle. Rahat uyu Atam; eşkıya dünyaya hükümdar olamadı, baş tacı hiç olmayacak ülkemizde...




Elif SEZGİN