Ey renkleri silikleşmiş kirli yüzlü çocuk
Gülmeyi unutacak kadar neler yaşadın
Anlat hele neler gördün
Hem de daha on yaşına bile gelmeden…


Hep mi bir telaş olacak yaşantında be adam
Dur durak bilmeden geçen zamana
Mentol kokan gözyaşı mendillerine
Hız çılgınlığının kanıyla dağıtılmış merhamet ordusuna inat
Bir tuhaf sivil birliğin seremonisinde
Karşılıklı atılmış imzaların acıttığı hayatlara
Bir dur de…


Ey elleri kelepçeli
Yolları karla kaplı
Gözleri ama
Geleceği iğdiş edilmiş insanlar
Yavaşlayın biraz.

Tat almayı unutmuş herkes dinlesin beni

Ne içindir bu çabanız
Neye yetişmeye çalışıyorsunuz
Tüketime tapınan koca bir tarikat gibisiniz
Uğruna ömrünüzü harcadığınız ‘şey’ için
Ulaşsanız da sizi tatmin etmeyecek ‘an’ için
Sağlığınızdan oluyorsunuz
Düzensiz harcadığınız kaynaklar yüzünden
Gezegeni bitiriyorsunuz
Yapmayın!

Her şeyden önce düşünebilmek için bile
Bindiğiniz hız treninden inmeniz gerek
Yavaşlayın!

Hep mi bir koşturmaca olacak yaşantınızda
O kadar hız yaptınız ki
Neyi aradığınızı unuttunuz kimi zamanlar
Yapmayın ne olur
Biraz ninenizi düşünün
Dedenizin ne kadar mutlu olduğunu
Hem de hiçbir mülkü olmadan
Modernliği bilmeden lüksü tatmadan
Nasıl güzel yaşadıklarını düşünün

Mutluluğun sırrı için yüzlerce kitap okumaya gerek yok
Pahalı ulaşılmaz hedefler için hayat tüketmek zorunda değilsiniz

Tatminsiz bir kuşağın bilinçsiz tüketicilerisiniz
Farkında olun!
Olan bitenin, üstünüzde oynanan oyunların
Bilincine varın.

Aniden sokakta duyduğunuz bir akordeon sesi yetsin bazen
Mutluluk için…

Telefonunu değiştiremediğinden değil
Sevgilisinin elini tutamadığından kahrolsun gençler
Kendine araba alınmadığından değil
Dedesiyle gidemediği maç için üzülsün delikanlılar

Parayla alınamayacak şeyleri öğretin çocuklarınıza
Koruması gerekenin bacaklarının arasındaki değil de
Sol memesinin altındaki cevahir olduğunu
Anlatın kızlarınıza

Tüm bunlar için
Geleceğimiz için

İlk iş

Y a v a ş l a y ı n

17.02.11

Nadir