Nasıl yanılıyoruz?...
Nasıl kandırıyor ve hakikatleri görmemizi engelliyor aklımızın kibirli, kendini üstün gören halleri...
Bazen televizyonlarda "çöp ev" konulu haberlere takılıyor aklım.Mahallelinin "pis kokuyor" diyerek şikayet ettiği bazen varoşlarda bazen de kalburüstü semtlerde karşımıza çıkan , içerisi tıka basa doldurulmuş o evler.
Belediye yetkilileri ve polis cebren girdikleri evde karşılarına çıkan meczup ve umumiyetle yaşlı insanı ikna etmekte ne kadar güçlük çekiyorlar.
Evin odalarına tıka basa doldurduğu "çöp"’leri vermemek için canını dişine takıp micadele ediyor.
Sokaktan topladığı gazete kağıtlarını,eski giysileri, her biri kir içerisindeki pet şişeleri, hiç bir işe yaramayacak durumdaki tahta parçalarını, eğik demir ve alminyüm çubukları, kırık cam ve şişeleri, kokmuş yemek artıklarını doldurduğu ve her birini birer ziynet eşyası , elzem varlıklar olarak algılayarak değer vermesini gülerek izlerdim.
Öyle ya ne işe yarayacak ki?
Evin içerisinden mahalleye dolan pis kokular insanları rahatsız edince halk haklı olarak şikayet ediyor.
Şikayet konusu olan eve vazifeli kolluk kuvvetlerinin yaptığı müdahaleye karşı koyan meczup’u gülerek seyrediyor mahalleli.
Oysa onun için ne kadar kıymetli olduğunu bilmiyorlar o pis çöplerin.
Vermemek için yaptığı micadeleyi seyretmek bile yoruyor insanı.
Nihayetinde çöp ev boşaltılıyor ve mahalle biraz olsun rahatlıyor.
Biz neresindeyiz hayatın.
Biraz kendimize baksak...
Biz de aslında birer çöp ev değilmiyiz?
Biz de aslında evlerimizi,bedenlerimizi çöplerle doldurmuyor muyuz?
Nelere değer verip, canımızı dişimize takıp onlar için mücadele ediyoruz?
Bir bakın/bakalım kendimize...
Yarınımızı güzelleştirecek ne saklıyoruz?
Sakladığımız ,biriktirdiğimiz her şey aslında birer çöp değil mi?
Kumaşlar...
Naylonlar...
Tahtalar...
Pet şişeler...
Kokuşan yiyecekler...
Kirli deriler...
Pislikten rengi değişen içecekler...
Biriktirdiğimiz bütün eşyanın bize ne gibi faydası olacak dersiniz?
....

"Aslında hepimiz birer ruh’uz. Bunu göremiyor musunuz?...Bakın çocuklarıma,onlar da iki küçük ruh ve her şey kaderine doğru akıyor" demişti iki hafta önce vefat eden kardeşim hastanede sohbet ettiğimizde.
Hakikatten hepimiz sadece ruh’uz.
Söylediklerini bir gün sonra vefat ettiğinde anlayabildim.
Bir kaç saat önce sarılıp okşadığım sıcacık yüzü, bir kaç saat sonra ellerime düşen acı soğuk yanakları.
"İnsanlar uykudadır.Öldüğünde uyanır" diyor Peygamberimiz.
Uyandığınız zaman odalarınız,birikimleriniz çöp olmasın.
Eğer hala çöp biriktirıyorsanız...
Ve rahatsızlık duymuyor sanız...
Önce mahallenizi değiştirin...
Çünkü o mahalle pis kokulara alışık ve aşina...
Siz pis kokudan rahatsız olan mahalleye taşının...
Onlar sizi çöpten arındırır...
Biz de ruhumuzu..
Selam ve saygı ile.