Biz zaten hiçbir romanda kendi hayatımıza rastlamadık.Bütün şarkılar bizi yanlış anlatmıştı ve bütün bulmacalar yarım bırakılmıştı.Tenha sokaklarda üşüyüp durdu sırtımız.Oysa tuttuğumuz balıkları bile yeniden denize bağışlamıştık.Biz hayata dair bir yanlış yapmamıştık…Neylersin…
Bazen acı vurdu,bazen de yağmur.Hiç gülmedi yüzümüz,Hiç büyümedi gülümüz…Bizi yalnızca akşamlar kucakladı,biliyosun dostum,sabaha çıkmayan bir yoldu yürüdüğümüz ama neylersin…
Biz zaten hiçbir sinemaya tam vaktinde yetişemedik.Bütün vapurlar bizden önce kalkmıştı.Ve bütün biletler biz gelmeden satılmıştı.Boşuna telaşlarda yorduk günlerimizi.Oysa Nuh’ un gemisinde bile bize yer kalmamıştı dostum….
Ve hiçbir mutluluğa adımız kaydolmamıştı…Neylersin…
Bize hep acılar kaldı,bize hep yağmur…Unutamasan bile artık unutur gibi yapacaksın ve buruşturup buruşturup attığım kağıtlarda,hiç bitiremediğim bir şiir olarak kalacaksın…
Canım arkadaşıma…