Günümüz modern insanının temel sorunlarından birisi gelecek kaygısıdır şüphesiz.İnsanımız,giderek gelecekten kaygı duyacak bir zihin yapısına doğru sürükleniyor.Giderek insanların kafasında gelecek hakkındaki tedirginlik çoğalıyor.Yani insanımızın hayat tarzı,düşüncesi giderek dünyevileşiyor.Bunun temel nedenini insanların giderek İslam’dan ,İslam bilincinden uzaklaşması olarak gösterebiliriz.İnsanımıın İslam’dan uzaklaşarak kafası giderek daralıyor,zihnini dünyaya hapsediyor.İslamın düşünce tarzı olan o esnek,geniş düşünce (ahiret düşüncesi) insanımızda giderek yok oluyor.Bu nedenle insanımız bu daralmış kafasıyla giderek sonsuz bir kuyuya sürükleniyor.İnsanımız bu daralmış kafasıyla şöhret için dünyevi zevkler için-ki onun o daralmış kafasına göre bunlar iyi şeylerdir-herşeyi yapabiliyor.Çünkü onun o daralmış kafası dünyayı önemsiyor.
İnsanımız o kadar zor bir dönemde yaşıyor ki, bu dönemde yanlışlarda siliniyor doğrularda. Herşey sorgulanmaya başlanıyor. Herşey deneniyor. Yaşadığımız devir sözde yenilenme, yeni şeyler keşfetme devri (postmodern devir).Bu devirde insanımız tanrılaştırılıyor.Herşeyin merkezine insan yerleştiriliyor. Böyle yapılmakla aslında insan yüceltilmiyor , insana zulm ediliyor. Yaratma kudreti olmayan bir varlığı(insan) yaratıcı olarak göstermek o varlığa zulm etmek değilde nedir?