Puzzle’ın son parçası

Ve bir veda

"Sana beni unutma demiyeceğim" diyen bir veda

"Çünkü bende seni unutmazdım"

Ve son dokunuş her ne kadar sevişmek ve kusmak yasak olsa bile

Şimdi bank üzerindeki fotoğrafımızın bütün parçaları eksik Duygu

Puzzle’ın son parçasının hükmü yok artık

"Yaz aşkım, unuttuklarını hatırlat onlara"

Peki bizi kim yazacak Duygu?

Ama söz sana hayata küsmek yok aşkım

Küsmek yok

Tıpkı kusmak ve sevişmenin olmaması gibi



"Bana sevme şansı vermediler"

Eğer sizede sevme şansı vermedilerse bu film sizi sarsacak.

Ben film mi izledim yoksa ben mi yaşadım ikircikliğine düşeceksiniz.

Aslında "ucuz ön yargılarımızın" yüzümüze vurduğu bir film.

"İncir Reçeli Güzeldir" hele ki size sevme şansı vermedilerse.

"Ölümsüz olmak istiyorum"

Her ne kadar "ölümü cebinde taşısa" bile

ve başarılıyor (Mutlu ol Duygu)



Biri saklanmak istedi, biri saklandığı yerden çıkmak.

Aynı yerde buluştular

Aynı boşlukta

"Şöför camı açtı" Duygu. Hemde en ummadığımız anda.

Yüzümüze "beş kuruş vermediğimiz ucuz önyargılarımız vurdu"

Artık bizde baban gibi yadırgamıyoruz seni.

Her ne kadar insanlar acımasız olsada ve her zaman sobelemek istese bile bizi.

(Onlara incir reçeli verelim mi?)

İncir reçeli güzeldir ve babalar her zaman haklı değildir.

Ve öpüşerek sadece bir kişi AIDS oldu değil mi Duygu?

Sen bize karıştın Duygu ve biz kanamaktan korkuyoruz artık.

Size de sevme şansı vermedilerse bu filmi izleyin

CİRAN

[email protected]