Güzel bir nehir kenarında yürümek ne kadar güzeldir. Akıntıya hayallerinizi gemi misal bırakıp; gideceği yeri, görebildiğiniz yere kadar izlemek... Ayaklarınızın altında çimenlerin hışırtısı, yüzünüzde rüzgarın fısıltısı...

Biliyorum çok güzel olurdu. Fakat hayat "ben" üzerine kurulursa bu dediklerimi yaşamak da zor, hatta bazen imkansız olur. Örnek yaşadığımız yüzyıl. Bırakın gerçeğini bir kaç sözcüğüne hasret kaldık, dolasıya ve huzurla yaşamanın. Yaşadığımız şehirlerde her gün türlü sıkıntı, sitresten şikayet eden biz değil miyiz?.

Hatırlarsınız, hikayede sahildeki deniz yıldızlarını. Adam usanmaksızın ataduruyordu. Demişti ya; denize kavuşan için çok şey farkeder. Yaşam da böyle. Hele yardım ettiğiniz bir insan ise, onun için değişen şeyler çok daha fazladır. Can suyu olur bundan sonraki yaşamına...

Kısa olsun istiyorum bu ilk yazı...