Sarı başlı çocuk.Annesi ile birlikte , babasının mezarının başında. Çocuk gözlerine yakışmayan, bir hüzünle.Annesinin mavi gözlerinden akan yaşlar küçük ,tahta bir ata düşüyor,atın beyaz yelesi gözyaşlarını alıp uzaklara, çok uzaklara koşuyordu. Baban seni çok severdi, dedi. Söylemeye fırsat bulamamıştı, ama çok severdi.Sonra, beyaz yeleli küçük atı uzattı oğluna.Senin için yapmıştı.Üstüne binip koşman için özgürlüğe, umuda, mutluluğa.

Sarı başlı çocuk ,artık atıyla gidiyordu uzaklara oyunlarında.Söytlenmemiş bir sevgiyi de alarak, uzaklara.Beyaz bir umuda, düşlediği beyaz bir geleceğe.Yaşadıkları dağ evinden, dağlar büyüklüğündeki hayalleri ile.

Güneşli bir günde, bahçelerinde bembeyaz çamaşırları ,şarkılarla gökyüzünün mavisine asan annesini de alarak gidiyordu. İki adam belirdi birden, ıssız evlerinin önünde. Sarı başlı çocuk, çirkinliği bilmiyordu bilmesine ama, o iki adamın güzel olmadıklarını hissetti beyaz yüreğinde.Yılın ilk karına düşen ,bir kömür karalığında sanki.Annesi, eve gir dedi oğluna.Çocuk eve girdi. Çiçek desenli perdenin arkasından izledi olanları.Olmaması gerekenleri izledi.Ve beyaz yüreği ,ilk kez kirlendi, yılın ilk karı ile inatlaşır gibi.Bir daha temizlenmemek üzere.

Güzel olmayan o iki adam, mavi gözlü annesine tecavüz etti. Ve sonra keskin bir bıçak, hayatı kesti orta yerinden.Sarı başlı çocuk. annesinin son kez bakan gözlerinde, çocukluğunu yitirdi.Elinde beyaz yeleli atı duruyordu. Umutları, mutluluğu ,geleceği duruyordu, o iki adamın çirkinliğinde.Annesinin hala anne gibi bakan, son kez açık gözlerinde, sevinçlerinin ışığı sönüyordu.

Yabancıydı artık hayata, yabancıydı insanlara. Ve o, iki güzel olmayan adam , son ışığıda söndürmek üzere eve girdi. Küçücük bir çocuğun ruhunu, bedenini kirletmek amacıyla.Kirlenen çocuk değildi. Yaşamdı, yaşamın tüm güzellikleriydi.Bir duru çocuk bakışıydı, bir gelecekti, bir umuttu kirlenen.

Bu çocuk Amerika- nın ilk seri katili oldu.Son cinayetinin ardından, yakalandığı zaman, elinde oyuncak atı vardı.Kalabalık arasından bir polis, alın elinden o atı dedi.Alt tarafı oyuncak bir at.Yakışmıyor o kanlı ellere.Tahmin bile edemezdi. O kanlı ellerde tutulanın, aslında yaşanmamış bir çocukluk olduğunu. Alt tarafı bir oyuncaktı. Alt tarafı bir yaşamdı işte.

Bir filme alınmıştı, sarı başlı çocuğun hikayesi. Belki hepimizin hikayesi. Bu denli kanlı olmasa da ölüdürülmüş çocuklukların hikayesi.Genellikle öykülerin sonunu görürüz.Yeni bir güne başlarken, yeni sonlara şahit olmak üzere kalkarız sıcak yataklarımızdan.Bir çok suça, bir çok günaha ,bir çok ayıba tanık olmak üzere...
Yine de oyuncak atlarımızın yelesinde, bembeyaz özgürlüğümüzle.