Hiç kutlamadığım ve kutlayamayacağım ,anlamı olmayan bir sevgililer günü daha geçti gitti. Sevgililer gününü kutlayanların yüzde kaçı anlamıştır ki bu günü !

Sevgi herkes için farklıdır.Kimi bir emek verdiği için sever,kimi için alışkanlıktır.Kimi vefa duygusundan ,kimi gerçekten sevdadan sever.Kimi borçlu hisseder kendini karşı tarafa ,eziklikten sever başka yolu yoktur.Kimi sevildiği için sever uğraşmaz hayatla.Kimide karşılıksız, hatta bilinmeden ,Rabbinden gelen o muhteşem duyguyla sever....

Ben böyle sevdim ve bu sevgimden çok şey öğrendim.Sana teşekkür etmem lazım! Teşekkür ederim......

Ben sabırlı bir insan değilim aslında ama sayende sabrı öğrendim. İnsan tek bir bakış ,tek bir tatlı söz için kaç sene bekler ki ? 1, 5, 10, 15, 25.....Senelerce sabırla bekledim.Merhametli bir insanda değilim ama sayende merhameti öğrendim.Hastayım dediğinde ben de hastalandım.Sesindeki mutsuzluk mutsuzluğum ,kederin kederim oldu. Şefkatli biri de değilim ama bir ananın ,babanın evladına hissettiği şefkati sana bakınca hissetmem aslında garip geldi önce banada...Ama evet aynı histi ! Hasretliği, özlemi sende öğrendim.Bir insan ne kadar özlenebilir, ne kadar hasret çekilir, insanın burnunun direkleri nasıl sızım sızım sızlar ki ?Kavuşunca nasıl sevinilir, ayrılınca nasıl kahrolabilir insan bu kadar sende öğrendim.Hiç kırılgan olmadığımı, incinmeyeceğimi zannederken ne kadar kırılgan olduğumu ve tek lafından bile nasıl incindiğimi gördüm.Karşılık beklememeyi ,aynı zamanda beklemenin ne zor olduğunu,değer verirken kendini bir o kadar değersiz hissedebilmeyi de senden öğrendim.
Gözlerine bakınca baş dönmesini ,elin elime değince içimin titremesini ,karnımda kelebeklerin uçuşmasınını da öğrettin bana .Keşkelerimi hatırlattın bana defalarca! Bir insan ne kadar umutlu olabilir ve birden nasıl umutsuzluğa düşer onu da öğrettin...

Sınırlarımı gösterdin aslında bana....Kendim bile şaşırdım inan bu ben miyim diye? Karşılıksız,hiçbirşey beklemeden,koşulsuz ve şartsız,çıkarsız sevmeyi öğrettin sen bana.

Sevdiğim insanları kıskanmam ben.Birşey aldıklarında hasetlik çekmem , mutlu olurum hatta.Kıskançlığın ne olduğunu öğrendim ben senle.Bırak aldığını-sattığını seninle konuşan insanları bile kıskandım ben.Bir ev yaptırdım dedin ya ,sevginle yaptırdığın o ev yansın ,yıkılsın, külü kalmasın istedim .Dokunduğun insanlar en büyük acılara gark olsunlar, iflah olmasınlar istedim.Bastığın yerlerde ot bitmesin, o toprak kavrulsun, baktığın herkes erisin ,bitsin istedim.Saçlarına değen rüzgarı, üstüne yağan yağmuru, dudaklarına sıkıştırdığın adı batası sigarayı bile kıskandım ben...

Hiç sorgulamamışım kendimi onu gördüm Bu sevdayı gözlerinden kalbime indiren Rabbimi hiç anlamamışım,tanıyamamışım.Taklitten öteye gidememiş ,özüne inememişim.Çünkü dedikleri gibi bir insanı sevmekle başlarmış herşey....Ben o sevgiyi yaşayamamış ve eksik kalmışım.Çok şey yaptığımı zannederken hiçbirşey yapmamışım.Biçareymişim , farketmemişim...

Aşk , sevda- adına her ne dersen -karşılık görmesen de adamı olgunlaştırırmış aslında ,onu da öğrettin bana yolun yarısından on sene sonra!

Sevilip sevilmemek, özlenip özlenmemek ve her ne varsa sevdaya dair Rabbim’ denmiş.Bazen dağları da delsen, ırmakları da geçsen, arı -namusu yerle birde etsen olmaz olmazmış! O istemeden gönül gönüle akmazmış,kalp huzur bulmazmış,bu dünya da cennet olmazmış. O istemeden bu ateş sönmezmiş...

Bana ne çok şey öğrettin sen ........