Görmemişin bilmem neyi olmuş da bilmem ne yapmış.

Derin devlet gibi cümle.

1. Bir kere, durumu hikaye eden biri var.
2. Görmemiş var.
3. Görmemişin şeyi var.
4. Şeyini yaptığı şey var.

Uzatmayalım, bu kadar malzeme yeter.

Şimdi bu ’sorunsal’ mıdır?

/Hayır diyenler, kaldınız. /

Evet diyenler buyrunuz.

1. Hikaye edeni kesemeyiz, bir şekilde haber almamız gerekiyor. Devam.
2. Görmemiş’i imha edebiliriz. Bekleyelim.
3. Görmemişin şeyini ortadan kaldırabiliriz. Bekleyelim.
4. Eylemi iptal edebiliriz. Bekleyelim.

Düşünelim.

2. Görmemişi imha edersek görmemişin şeyi de olmaz. Kalsın.
3. Görmemişin şeyi durmalı. Yoksa anlamsız olur.
4. Eylemin iptali kimseye zarar vermez.

Evreka!

Eliminasyon. Konstrüksiyon. Ve de diksiyon yöntemleriyle sonuca ulaştık.

4. Eylem iptal edilmiştir. İptalin iptali teklif dahi edilemez.

Bu durumda görmemişlerle karşılaşmaya devam.

Ama unutmayın eylem iptal edilmiştir.

Bundan sonra her şeye atlayan insan modeli, modelsiz hale gelmiştir.

Duyrulur efenim.


Not: Uzun uzun anlatmak mı, icabında tek kelimeyle özetlemek midir edebiyat? Kıldan ince midir kılıçtan keskin her şey? Ve, her sorunun cevaba değer yanı var mıdır? Varsa yoksa ’popcorn’ kültürü. Sil silebilirsen. ’Görmemiş’e ne olacak, görmediyse? Hadi siz sağ ben selamet!



{ akdenizce }