Hayali sevgilimsin..görmediğim, bilmediğim,yaşamadığımsın.Sesini duymadığımsın.

Alışamadığım,anlayamadığım bir dünyada, hayali bir sevgilim var.Gerçek olmasını çok istediğim. Ortak şarkılarımızın olduğu, aynı gülüşlerle,aynı kavgalarla,aynı ağlayışlarla birlikteliğimizin olduğu.bu dünyada dedimse,anlamıyorum ki,nerde bu saf sevgiler, nerde gerçek duygular...Duygunun sadece kelimede kaldığı bu dünyada. Nerdeyim ben,sen nerdesin. Hani herkesin eşi vardı,hani mutlaka bir ortak olurdu hayat boyu, aynı sabahlarda uyandığımız.. Kandırıldım mı,kendimi mi kandırdım. Hala çözemediğim..Hoş çözebilseydim eğer, tüm sorular içimi açıtır mıydı. Güzel bir sözle, manalı bakışlarla,gerçek bir sarılışla karşılayaşmayalı ne çok oldu. Artık hiç bitmeyecek bir labirent bu. kanıksamaya başladım sanki.. Korkuyorum kendimden.yüzleşmek mi, acıları azaltan, yoksa artıran. Hayali sevgilim, o kadar hayali ki,gerçek olmasını beklemek, acı verecek kadar imkansız.. Sadece, tatlı bir bakış, sımsıkı bir sarılış, bu yolda hep birlikteyiz diyecek biriydi oysa istediğim.. Çıkarsız, her halinle yanında, arkanı yasladığın güvenle, korkmadan...

Gülümseyen gözlerle uyanmak istedim yalnızca. Sıcak bir el hissetmek, kendim kadar yakın bir omuz belki de.. Dedim ya,hayali işte... Hiç gerçekleşmeyecek...