0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1032
Okunma
Karanlık, hep karanlık dünyam. Ne ay ışığını nede güneşin parlaklığını diledim sadece küçük bir mum ışığı yeterdi bana.
O mum elimde hiç yanmadan kaldı kimse görmedi görenlerde önüme ateşler yaktılar. İşte sana sıcaklık ve ışık dediler. İçine sevgiyi koymayı unutdular ve o ateşi yaktıkları yerde aynı anda söndürdüler...
Ve hep elimde o yanmasını beklediğim mumla kaldım. Kimseye sevginin ne olduğunu anlatamadım. Anladımki onlar bendende daha karanlıktaydılar elleri ve yürekleri boş elimde hala bir mum var... Buda varoluşum.
