Sevdasız olan yürekler ahkam keser, ahlaktan erdemden yana.. Hoşgörüsüzlükte sevgisizlikle başlar, kendini sevmez “ötekini” sevmez. Sevilmeyen, sevmeyen insanlar, sevdadan yana geniş düşünemezler.
Sevmediklerindendir ki katı bir dünya görüşüne sahiptirler.
İnsan sevdası öyle geniştir ki bir boşaldı mı , kaynağı yürek ise çağıl çağıl akar bitmeyen çağlayanı ile;
Doğaya sevdalı olur, ezemez bir karıncayı, çimeni , bir çiçeği ..börtü böceği…
İnsana sevdalıdır insanlara. “yoktur yurdumun ne doğusu ne batısı..”
Şaire sevdalıdır , bir tutkudur, akar da akar…
Bir resimdir “ mutluluğun resmi” sevda tuvalde..
Direnmenin adıdır , zindanlarda hücrelerde sınanmadır.
Halaydır alanlarda , türkü olur mızrap mızrap
son sözünü söyleme adına zafer işaretidir ellerde …
Kör çeşmenin başında susuz kalanın öyküsüdür.
Verimsiz toprağında bir avuç ekinin tohumudur.
Bir çocuğun sorusunu sabırla dinlemek, onu incitmemek,
Anneanne- büyükbaba, dedeler ninelerin ellerini öpmektir bir bayram sabahında.
Susmamaktır ağız dolusu haykırmak “ seni seviyorum” sözünün tabusunu kaldırmaktır… Bazen sözcüklerin anlatamadığını gözlerle konuşmak için susmak…
Bir dostun elidir tutulan,, kıskanmamaktır “benim ol “ uğruna boğmamak.
Mutluluğunu istemektir koşulsuz kendinsiz.
Yaşamaktır, hissetmektir,
insan olmanın erdemidir.
Erdemdir sevda…

deren bulut