Yolda giderken gözü birşey görmüyordu. Okadar üzülmüştü ki...

Hemen muhtarın odasına girdi. Derin derin nefes alıp bir yandan içinden " "Sakin ol Dila sakin ol " diye yüreğindeki fırtınayı bastırmaya çalışıyordu.

" Hayırola kızım ; bu ne hal ?"

" Hiç te iyi değil efendim.Okula gelen çocuklarımız niye bukadar az ?"

" Haklısında ....

" Ama... haklısınla bu işin çözümü olmaz ki...

"Anneler,babalar anlamıyor bir türlü.

" Tamam . Benden önceki öğretmen bilgi verdi .Hem kızdım,hem üzüldüm inanın."

" Dur hele celallenme kızım"

" Ben bu akşam sorunları gözden geçireceğim,size çok ihtiyacım olacak.."

" Seve seve....elimden ne geliyorsa yapmaya çalışırım."

" Sağolun .Şimdilik iyi akşamlar.Aliye Teyzem e çok selamlar.

Eve geldiğinde üstünü çıkarıp sedire boş bir çuval gibi bıraktı kendini.

Tıkanmış ; canı hiç birşey yemek istemiyordu. Genede bir çay demledi Aklına Mehmet öğretmen geldi. " Arasam mı acaba?" onun fikirlerine şu anda öyle gereksinimi vardı

ki....Telefon numarasını çevirmeye başladı,heyecanla.

" Hay Allah çalmıyor, çekmiyor gene."

Birdaha ; birdaha denedi inatla." En nihayat " diyerek sevindi.

" Alo"

" Mehmet öğretmenim; ben Dila nasılsınız ?"

" Sağolasın kızım iyiyim.Yerleştin mi? Alışabildin mi oralara?

" Yavaş,yavaş efendim."

" Nasılsın ?"

" Ehh.....???"

" Bir ehhh... dedin anlat bakalım."

" Hocam okul kayıtlarına baktım da çok az öğrenci var aileler yollamıyor çocuklarını."

" Anlıyorum seni o gün söyleyecektim sizlere bu olaylarla karşılaşacaksınız diye."

" Size sormak istedim; neyapabilirim ? diye "

" Bence muhtardan okul çağındaki çocukları olan ailelerin isimlerini al, birlikte gidip görüşmeye çalış.Gerekirse milli eğitim müdüründen, kaymakamdan destek alacaksın."

" Anladım."

" Yapabilirsin evladım; ben buna eminim.Gene de kafana takılan bir sorun olursa hiç çekinmeden ara beni."



" Tabiki, sizin önerilerilerinize öyle ihtiyacım var ki..."

Telefonu kapattı. Şimdi kendini daha da güçlü hissediyordu.Yarın yapaacağı çok iş vardı.Hırkasını giydi üşümüştü.Havalar soğumaya başlamıştı."offf yarın sobayı kurmak lazım; ben bu işlerden anlamamki."Canı sıkıldı biraz.

Annesi aradı o arada .

" Kızım telefonun meşguldu merak ettim seni."

" Çok iyiyim;Mehmet hocamla görüşüyordum; ondandır anneciğim."

" Havalar soğudu aman yavrum kendine dikkat et.Sobanı kurdun mu ?"

" Yok; ama... yarın kurduracağım.Sizler nasılsınız ?"

" Bizde iyiyiz ; herşey yolunda.Babanın izini bitti biliyorsun işe gidip geliyor.Alper bugün üniversite kursuna başladı.Hep aklımız sende tabi.."

" Bende ...bende.." ( sustu gözleri dolmuştu.)

" Hadi yavrum iyi geceler bak hepimiz seni öpüyoruz."

" Sizleri çok seviyorum. İyi geceler."

Saat epey geç olmuştu,yatağını hazırlayıp yattı.Kafası hala yapacağı işlerle meşguldü.Ensonunda uykunun tatlı girdabına yenik düşüverdi..

Sabah odasına pırıl pırıl aydınlık vuruyordu..Pencereden dışarıya baktı.Annesi hep söylerdi; uyandığın zaman güneşe doğru bakıp derin derin nefes al pozitif enerji ve mutluluk dolar ruhuna "Ne güzel bir gün" dedi..Mustafa nın köpeği karabaş koyunları havlayarak toplamaya çalışıyordu.Durmuş çoban da onları otlatmak için almaya gelmişti. Mustafa nın eşi de bahçeyi süpürüyordu.

Çabuk çabuk hazırlanırken bir yandanda kafasında bir sürü planlar yapıyordu.Doğruca muhtarın yanına gitti.

"Günaydın efendim."

" Günaydın kızım."

" Sizden okula gidecek çocukları olan ailelerin isimlerini vermenizi rica edeceğim."

" Olur hemen bulup vereyim."

" Beraber çalışmamız gerekiyor muhtar baba."

(Muhtar baba) Yaşlı adamın bu söz öyle hoşuna gitmişti ki...

Dila listeye alıp baktı...baktı...neçok çocuk vardı. Hurşit -Iraz ın 5 tane Baran-Sündüs ün 6 tane Şeyhmus-Yeter in 5 tane. ..."Offf ...offf..." dedi.Bir kağıda hepsini not aldı. Savaş şimdi başlıyordu.

"Bugün önemli bir işiniz var mıydı; muhtar baba ?"

" Bir saate kadar biter.Sonra ne istersen yardımcı olurum."

Dila çok sevinmişti çok. Çocuk gibi yaşlı adamın yanağından öpüverdi.

"Hurşit ile Iraz ailesinin evine götürür müsün?

" Tabiki gideriz kızım evleri yakın zaten."

" Çok iyi haberleşiriz muhtar baba."



Dila gülümsedi; kulağında babasının sesi çınlıyordu gene " aslaa..aslaa pes etmek yok Dila."

NEŞE KIZILYAR

DEVAM EDECEK...