BEN DEĞİL KALEMİM HÜKMEDECEK
Gam kuşu gibi dolanan, ayaklar altındaki değerleri yazacak.
Ahlakın en utanmaz seviyesine geldiğini.
Aç kalmış, doyuramadığımız üstatlar takılacak kalemimin ucuna.
Gökkuşağındaki renklerimizi solduran zehirli gazı salan dünyaya, komplocu, devşirmeler akın edecek cümlelerine.
Azınlıklarıövecek, bir avuç kalan kıymetlileri başlık edecek başına.
Geriye kalan azgın çoğunluk küçücük noktalara sığdırılacak, cilt cilt yazılarla.
Yeri gelecek kırmak istiycekler onu, yeri gelecek altın kılıflara koymak isteğenler olacak.
Bu biz mi? İki kötü söze alınacak, öfkesiyle sapıtacak ya da o biz mi? Kanacak değerli kılıflara sarılınca sevecek.
Taraf tutmadan bildiğini yazacak, bilmediğini arayıp bulacak.
Olur olmaz, bilir bilmez, ahkam kesmeğecek üstünleşme çabasında yırtınmayacak.
Yolda yürüyemeyen yaşlı amcanın evladını yerden yere vuracak.
Ortada bırakılmış karnı kadar ruhuda sevgiye aç çocuğu bağrına basacak.
Savaşlardaki namuslara helal getirenleri iydam edecek keskin ucuyla.
Keskin, kötü kokuları uzaklaştıracak, fare ölüsü kokan insan artıklarını.
El atmayacak onun korkusundan çirkin elli eli kopası amcalar, kirini sıvamayacak minik yavrucaklara.
Sokakta rahat yürüyecek ak yüzlü analarımız.
Hepsi olacak mı?
Yok, olamayacak. Ama sayıklatacak insanlara, dua gibi, her an, her korku nöbetlerinde.
Sesi bitenedek bangır bangır bağıracak hatalarımızı.
Bizim gibi susup oturmayacak.
Başını vurdurmayı bekleğen sıralı koyun sürüsü alışkanlığımızı zımparayla kazıyacak…

Hayal alemi