Kimi yazdıklarını yaşamak , kimi de yaşamak istediklerini yazar . Kitabın duvarları önlü arkalı alacalı .

Kalemin ucu hep pembe mürekkep akıtmaz .Zamanın açık kollarına uzanan her adım arada sırada tökezler.Dalga seslerine karışan kulak uğultusu sarsar bedeni ama asla yıldırmaz. Gerçeğin gölgesine sığınan , kıyıları dar gülüşler saklarken kaderi biliriz ki geçici zorlukların olması aslında kalıcı mutluluğun ilk adımlarıdır. Her yolun sonu dikenlerin yara izleri , kanamalı dizlerin acısını hatırlanacak diye bir kaide yoktur. Biliyoruz ki yaradanın ekmeğimizi sürdüğü görmemizi istediğidir. Hamd olsun .

Bakmasını bilmeli , almasını öğrenmeli insan öyle değil mi?

Her yolun bir sonu var aynı yere çıkmasa da . Sabrın tohumları bedenin kuytu köşelerinde yeşermeye çalışırken , suladığımız toprakların nefesini çekeriz içimize. Buram buram bilinmez koksa da var olmanın güçü tutar iki elimizden.Dilimizden hiç düşmeyecek şükür duaları ile devamını getiririz her başlangıcın ,olması gereken de budur bence.

Zamanın sayacına suyun gölgesi karışır anbean , üzerinde gri bulutların kokulu nefesi.
Rüzgâr sele teslim.

Ne zaman başım sıkışsa , ne zaman dara düşse yüreğim kendi kabuğumda farklı bir dünyaya açılırım. Avuçlarımda sakladığım umutları koklar , dibe çökmüş tortularını havalandırırım nefesimle.Onyüzbin baloncuklar satın almış gibi sevindiririm kendimi. Adeta bir çocuk gibi oyun oynarım gerçeklerimle. Gözyaşlarımla kendimi besler , hıçkırıklarımla sesimi duyururum göklere.Ulaştığını yada da ulaşacağını biliyorum.Belli bir zaman sonra özümü incitenlerin karşısına geçip kahkahalarımı salarım üzerlerine.Kazanan benim ve neyi düşünürsem onu kendimde bulurum

İnsan bilmeli ki her şerrin altında bir hayır , her hayırın altında bir şer yatar.Bir çoğunuzdan şimdi bunu kim bilmez ki dediğinizı o bıyık altı tebessümlerinizi görür gibiyim. Tadında kaldığımız hayat türlü zamanlarda türlü hilelerle kapımızı çalar, nabzımızın tavan ve tabanlarını zorlar. Ağır aksak ilerlediğimizi sandığımızda günlerin aslında ne çabuk geçtiğini anlamayız.Göz açıp kapayıncaya kadar bitirmişiz meğerse hayatı.Neden kalalım peki !

Diyeceğim o ki ?

Dünlere bakıldığında ne adımlar atılmış ne çizgiler çizilmiş hayatın sayfalarında belli .Doğumun ağlamaklı hâlinden tutun da , emekleme ve yürümeye kadar geçen zamanın bizden aldıkları farkedildiğinde, yarınlar adına koca soru işaretleri dolar o beyaz satırlara.Bilmediğimizi yaşamak için yürüyoruz hatta bazen koşuyoruz.Ya bildiklerimiz için ne yapıyoruz ?

kayalıkların üzerine düşer yıldızlar
gecenin deniz görmüş rüyaları batar gözlerime
dilimde yarım yamalak bir türkü
söylenirim kendi kendime

Bugün efkârın siper ettiği yüreğimi hedefe almışım , gözünün yaşına bile bakmadan kamçılayacağım herşeyi.

Bugün affedin beni...sadece içimden geçenleri yazmışken paylaşayım istedim.

Sevgi daimi emeğimiz olsun , saygı ise beş öğün ibadetimiz.


04.02.2011
17;00
eMİNE