Yalnız olduğunu düşünenlerin sayısı sanırım tüm düşünen insanların sayısına eşittir. Öyle ki ona bazen o kadar hasret kalıyoruzki ya da bazı zamanlar keşke kelimesini kullanmak zorunda kalıyoruz yalnız kalabilmek için fakat, öyle değil.
Çünkü insan üryan olduğunda dahi “yalnızlık paylaşılmaz, paylaşılsaydı yalnızlık olmazdı” ifadesindeki yalnızlığın paylaşılamayacağının doğru olmadığını kanıtlamaktadır. Akvaryum içindeki balıkların dahi yalnız olmadıkları, olamadıkları aşikârdır. Aynı şekilde tek hücreli, asalakların da yalnız kalamayacağı bir başka şeye bağlı olmadan, bir başka şeyden faydalanmadan var olamayacağından; kesindir.
Dünya üzerinde hiçbir dert, tasa, problem yoktur ki canlının yalnız kalmasına neden olabilsin. Aynı şekilde memleket sorunu her hangi bir aile içerisinde yaşanan sorundan daha önemli değildir. Taş yerinde ağırdır. Geçmişten geleceğe ağaran hiçbir saç insanın yalnız kalacağını ispatlamaz.
İnsanın kendini yalnız hissettiği o anlar sadece insanın kendini soyutladığının gerçeğidir. İnsanın rahatlığa düşkünlüğünün ve bu rahatlığı aradığının ispatıdır. Yalnızlık gerçek dışı bir kavramdır.
“Öldürücü yara bağrımızda kalır” biz yalnızlık hasretiyle çürümek, ölüme varmak zorunluyuz.