Kıymetli dostlar,şehirlerde doğup büyüyen çocuklarımızda bu duygular yok tabiki,çünkü köy hayatını yaşamadıkları için köyü bilmezler,köy hayatını bilmezler.Bizler Anadolu köylerinde doğduk büyüdük ve küçük yaşlarda gurbetele çıktık,doğduğumuz köylerin hasreti hep içimizde saklı kaldı,her ne kadar doğduğumuz yerleri ziyaret etsekte,sayılı günlerin çabuk gelip geçmesiyle yine şehre döneriz ve bu özlem böyle sürüp gider.Değerli dostlar,bu sıla özlemleri,bazen şiir olur dökülür dillerimizden,bazende o şiirler türkü olur,söylenir durur dillerde,birde bakarsınızki saçlar ağarmış,bel bükülmüş ama o hasret hep içinizde yatar,yatar.
Çünkü nedenler sizi bırakmaz sılaya hasret durur yüreğinizin tam orta yerinde,hemde bir kor gibi,hal böyle olunca sevgili dostlar,köylerimizde kimse kalmadı,çeşmeler kurudu,köylerimiz küskün,pınarlarımız küskün,yollarımız küskün,bağ larımız bahçelerimiz küskün,Ana üzgün Baba üzgün,sen üzgün,ben üzgün ,Anadolu üzgün,üzgün.
Buyrun sevgili dostlar,aşağıda yazmış olduğum bir şiiri birlikte okuyalım olurmu ?...Kalın sağlıcakla..saygılarımla..

KÜSTÜN’MÜ SILAM

Ayalar Dağı’nı bürümüş duman,
Gurbet ele çıktık halımız yaman.
Gurbetciyiz lâkin olsakda pişman.
Ne oldu sılam,ne oldu,küstünmü bize?

Köylerde dağlarda kimse kalmadı.
Zalım gurbet derde derman olmadı.
Elbette umduğunu herkes bumadı.
Ne oldu sılam,ne oldu,küstünmü bize?

Evlerimiz boş kaldı sanki ağlıyor,
Zalım gurbet bizi sana salmıyor,
Çağlayan pınarların suyu akmıyor,
Ne oldu sılam,ne oldu,küstünmü bize?

Nasip olurda bir gün varsam sılama,
Görsem anamı babamı ersem murada.
Hasret çekmek çok zor zor buralarda.
Ne oldu sılam,ne oldu,küstünmü bize?

(Karsavul ,01-06-2007
Sami ASLAN-Şair Yazar.