Ailesi, kardeşi hastalandığı için, onu hastaneye götürmüşler,Eda’yı da evde bırakmışlardı.Annesi giderken bir bir tembihledi.

- Kızım aman ha dikkat et ! Biz gelene kadar sessiz sakin kitap oku,olmadı televizyon izle.diyerek merhametli elleriyle saçlarını okşadı.Eda:

-Tamam anne.dedi ve kapıyı kapadı. Onlar gittikten sonra, 3. Sınıf hikaye kitaplarından birini okumaya çalıştı,lakin çabuk sıkıldı malum yaz günü eğlenmek yerine yapılacak iş miydi hiç (!).

En iyisi müzik dinlemek ve bir yandan da dışarıyı seyretmek diye düşündü radyosunu açıp pencere önündeki kanepeye oturdu.Derken canı bir şeyler atıştırmak istedi.Evde atıştıracak çerez, meyve suyu gibi bir şey de kalmamıştı,varsa da annesinin koyduğu yerden bulamadı.Düşünürken,bahçedeki kayısı dalında asılı duran üzüm salkımı gözüne çarptı.

Onu almak için dışarı çıktı.Tam kayısı ağacına tırmanacaktı ki ’’Kızım aman ha dikkat et !... ’’ sözleri yankılandı kulaklarında.Yine de ne olacak düşüncesi ağır geldi .Ağaca yavaş adımlarla tırmanmayı başardı.Bu defa yaprakların arasına karışmış üzüm salkımına ulaşmaya çalıştı.Tüm uğraşlarıma rağmen üzüm salkımına yetişemedi.O kadar da uzak değildi!.. Fakat dal inceydi,üzerine bassa belki kırılabilirdi.Gene de pes etmedi.O salkımı
alacaktı.İnat bu ya!..

Üzüm salkımına ulaşmak için dalın ucuna doğru yürümeye başladı ki dal kırılıvermez mi ?Can havliyle diğer dallara tutunarak aşağıya hafif sayılan bir iniş yaptı.Ama çok korkmuştu.Çünkü dalın tam altnda büyük mü büyük, sivri bir taş parçası vardı.Allah korusun! Doğrudan düşse bir taraflarını parçalayabilirdi.Neyse ki küçük sıyrıklarla atlattı.Kendini biraz toparladığında düşerken eline bir dal parçası battığını fark etti.

Acıyla kıvranırken annesigil geldiler.Olanları duyunca çok kızdılar.’’Ya daha kötü bir şey olsaydı!...’’diye ürkek bir sesle Eda’yı azarladılar.Korkudan bin pişman olan çocuğun elindeki dal parçasını çıkarmak için o istemese de hastaneye götürüldü.Eli çok acıyordu,çünkü baya derindi yarası.Hemşirenin biri aşı yaparken,diğeri elini pansumanladı.Doktor elindeki dal parçacısını uzun uğraşlarından sonra çıkardı..Eline dikişler atıldı.

Her gün pansumana gitmek zorunda olduğu için yazın en renkli günlerinde denize giremedi.Kendine ve o üzüm salkımına,o hain üzüme çok kızdı.

Bu olaydan dolayı uzun bir süre üzüm yemedi.Hatırladıkça yaptığı hataya kızıyordu.Şimdi elinde ki dikiş izlerini gördükçe bu olayı hatırlayıp,aldığı acı dersi unutamayacaktı..