Bizim mantığımızla yaşamak denir bunlara.

"Kendine iyi bak" cümlesinin sık kullanıldığı bu dönemlerde aslında hiç kolay değildir kapıyı çekip gitmek. Ya arkada bıraktıkların acıtır canını ya da seviyorum diye ağlayan gözler çeler aklını. Sonuç bu ya! Gidemezsin. Öyle bir insan çıkar ki karşına, "Dur Gitme" dercesine baktığında aklından geçen kelimeleri dizer mısralarına. Peki neden gidemezsin? Bu yüzden!

Gün gelir o kelimeler çıkar mısralarından, dizilir boğazına. Toparlayamazsın, oturup ağlarsın. Söylemek istediklerin birer ukte olur kalır içinde. Sana kalan tüm benliğinle korumak olur onları. Ağzını açıp iki kelime söylemeye kıyamazsın ama bu sevdiğin anlamına da gelmez. Biri çıkar karşına bütün düşüncelerini okur ve sevmiyor olduğun çıkar ortaya. Sen aslında sevmekten korkarsın ama dediğim gibi ağzını açıp tek bir şey dahi söyleyemezsin. Sen onun kalbindeki en büyük ibadet haline gelirsin, o senin için sıradan bir insan olarak kalır. Sevgi bu değil midir zaten? Hep tek taraflı. Seni sever söker atarsın, sen seversin o söker atar. Bu düzen hep böyledir. Susarsın, kelimeler düğüm olur ağzında kızamazsın. Çivi çiviyi söker diye bir şey yok! Bu söylediğiniz en büyük yalan. Çivi çiviyi asla sökmez. Hiçbir yara pansumanı olamaz diğer bir yaranın. Bu yüzden hep bir hasar vardır bedeninde ve bu yüzden iyileşmez hiçbir yara. Geriye baktığında hep unuttuğun şeyler vardır. Ya bedenini unutmuşsundur bedeninde ya da kalbini unutmuşsundur kalbinde. Bilmezsin ki o kalp kalırsa diğerinde, biter en büyük ibadetin de. Utanırsın, geri ver diyemezsin. Hayata sımsıkı tutunman gerekirken bırakırsın kendini bir uçurumdan aşağıya. Kafanı çevirip son kez baktığın zaman en çok ellerin acır ve en çok onlar üşür. Dudakların itiraz eder bu haksızlığa. Bu yüzden bana yardım edin diye haykırdığında kimse duymaz sesini ve bu yüzden kimse inanmaz bu yaptığına. İnsanlara güvenmemen gerektiğini işte tam o noktada anlarsın. Çünkü gerçekler ilk kez çıkar tüm çıplaklığı ile karşına. Yaşadıklarını son kez gözden geçirip kendi kendine söylenirsin, seviyorum diye gezen herkesin yalan söylediğini anlarsın. Kardeşim dediğin insanların arkandan hep iş çevirdiğini anlarsın. "Artık ondan nefret ediyorum." cümlesi hiçbir anlam ifade etmez senin için. Bu kelimeyi söyleyen çok insan bulursun çevrende ama ikinci gün baktığında gezerler kol kola. Eğer böyle bir yaşam tarzının içindeysen, söylemen gereken kolay bir kelime daha vardır unutma. Bu kelimeyi söylerken sakın ağlama! Yaptığın en basit şey olmalı senin için bir elveda..