0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
846
Okunma
Ben bu kargaşayı seviyordum.Trafik yogunluğunu, bağrışan insan seslerini, çocuk çığlıklarını.Yazın erguvanları, kışın yagan karı seviyordum. Ben İstanbul’u en çokta içinde sen varsın diye seviyordum.Senin kırlaşmaya başlamış sarı saçların, çakmak çakmak İstanbul’a bakan gözlerin var diye seviyordum.Sen beni sevmesende ben hem İstanbul’u hem seni seviyordum.Gittin bak gittin...Nasıl bıraktın. Yoksun şimdi İstanbul’un içinde, oysa ben sensizlikle baş edemiyorum bu koca şehirde.Tenimde bıraktığın sıcaklık soğumaya başladı...Üşüyorum. Kar yok havada soğuk değil ayaklarım buz gibi, ellerim titriyor. İstanbul’mu soğumaya başladı, yoksa benmi İstanbul’dan.Yok ben yinede seviyorum ,seninle yürüdüğümüz sokakları, çocukları götürdüğümüz parkı sen olmasanda bıraktığın ayak izleri olduğu için seviyorum. Birgün döneceksin diye seviyorum İstanbul’u..
