Herşeyi erteledim hayatı erteledim sanki...

1453 Tarih Müzesi’ne ve Pier Loti’ye gitmek için plan yapmıştım ama hep araya bişeyler girdi... nerdeyse bir yıl oldu hala gidemedim.

Plan yapmak...

Ne kadar asil ne kadar karizma bir laf. İnsanı yücelten bulunduğu yerden alıp farklı yerlere taşıyan gizemli bir duruş. ’Görebildiğim kadar yakın dokunamadığım kadar uzak’ geyiğinde olduğu gibi.

Cümle içinde de güzel duruyor;

’Hayatımın her evresini planladım’ Ne iyi ettin. Hep öyle ol emi...

Şımarıkça birşey... ’Şu gün şunu yapayım, bugün buraya gideyim, önümüzdeki ilk 5 yılı... planladım’ diye kendi kendimize avunur dururuz.

Blimediğimiz bişeyi nasıl planlarız neye göre planlarız? Saçma tabi.

’Hayatını planla’ diye öğütler verilir. Cem Yılmaz’ın dediği gibi, basmıyorum ki... neyini planlayayım.

Ben eskiden küçükkene inanırdım bu komikliklere. Yani uğraşırsam çalışırsam planlarsam herşeyi kontrol altında tutabileceğimi sanırdım.

:) Plan mlan hikaye. Gazoz ağacı şeyler. O da biliyorsunuz bu mevsimde yetişmiyor.

Hayat değişiyor, düşünceler değişiyor, insanlar değişiyor, mevsimler değişiyor, kıtalar değişiyor, dünya değişiyor. Ozon tabakası bile delindi biz hala plan diyoruz.

Kontrol edemediğimiz bu değişimler hep olumsuz anlamda değil bazen güzel değişimler de yaşıyoruz. Sık sık ’aa ne iyi oldu da...’ diye başlayan cümleler hangimiz kurmuyoruz ki!

Plandan başka bide kroki vardı da gecenin bilmem kaçında o konuya hiç girmeyeceğim.

Ne diyeyim, Allah ıslah etsin.

:) İyi bayramlar.