Bazen yorar insanı küçük şeyler ; büyük sırlar vardır küçük şeylerin içinde. Açıldıkça açılır boyuna posuna bakmadan. Bazen dinlendirir insanı uzaklar ; uzaklığa bir yakınlığı vardır gözlerin, gözlerin olduğu kadar gönlün de. Bazen durur tüm adımlar, insanların tembelliğinden değil, yolların düşündürücülüğünden. Hayat yolunda ki çatallaşmalar, sola gidersin, sonra anlarsın ki sağa gitmiş olsaydın hayatında herşey bambaşka olacaktı. Kimi seveceğin, ne yapacağın, ayrılmak, birlikte olmak, hepsine o yol ayrımında karar verildiğindendir çatallaşmalar. Öyle karmakarışıktır ki susar ayaklar da kimi zaman. Bazen sorar gözler, diller kabul etmiş olsa bile. Maharet gözleri bile ikna etmektir, güzel söz söylemek değil. Bazen durur dünya inecekler iner, binecekler biner, sonra yoluna devam eder. Ne var ki herkes için o duruş anı farklıdır. Kimi içinse hiç dönmez dünya ki o da ayrı mesele. Bazen herşeyi bir mimik anlatır, bazen gözyaşı, bazen bir kelime. Ne kadar da ağır gelir söylemek bazen bir kelimeyi bile. Bazenbir anı bir ömür kokar. Bazen bir daha yaşayamayacağını hisseder insan. Bazen şair olur insan mısra kuramaz, bazen mısra kurar ama şair değildir. Bazen hiç biridir, ne diyeceğini bilemeyen sıradan biri işte. Bazen yaşadığını daha çok hisseder insan, bir gün öleceğini unutarak büsbütün. Bazen yaşadığını tamamen unutur, hatta bazen her ikisini de. Bir anı, bir anına uymaz derler ya insan için, ya bütün anları birbirinin aynı olsaydı. Bazen korkutmaz mı bu ihtimal insanı ?. Bazen korkar insan gölgesinden, gölgesinin şahsın da kendinden, zira kendi vücudu geçmiştir güneşin önüne. Kendieseridir gölgesi. Bazen susar insan, dudakları çatlar, bazen susar insan söylenecek çok söz varken bile, çünkü susmak söylendiği gibi : hassas ve kırılgan bir tepkidir, küçük bir hatırlatmadır. Bazen sessiz bir bekleyiştir, bazen de bir gidişi ya da kalışı kabullenmektir, bazen de hayata karşı bir susuştur. Susmak bence adrese teslim en güzel cevaptır, bu yüzden susar bazen insan. Bazen dolar insan, kimse anlamaz, bazen herkes anlar, kendisi kendisini anlamaz. Yanlızdır bazen insan, öyle yanlız bakar ki dünya ya, bazen hiç yanlız değildir, nasıl baktığını bilirse. Bazen büyük görür insan kendini, ne acizliktir ! bu, bazen aciz görür, ne büyük bir görüştür bu !Bazen ’’BAZEN’’ değil, her zaman demek gerekir amabilmek gerek, ne zaman ? her ’’BAZEN’in bir zamanı vardır.