Sözlerim başlamadan bitiyor aslında...
Her defasında içimde düğümlenip kalıyor koskoca ’’SEN’’...
Yutkunmaya çalışıyorum ama sevgim o kadar büyük ki olmuyor...
Aslında istemiyorum içimden atmak neden isteyeyim ki Seviyorum.....
Duymasan da sesimi,bilmesen de öyle...
Yaşanması gereken en güzel şeydin yaşadım,hissettim ve öğrendim..
Bana Sonsuz olmamayı öğrettin....
Başlayan bir şeyin bitişinin bir kez daha beni acıtamayacağını öğrettin...
Çok şey daha öğrendim ama bilme istemiyorum..
Nefes aldığımı,ağladığımı,güldüğümü,yaşadığımı bile bilme....
Sevseydin bir kez daha gelirdin ama gelmedin..
Bir şeyi yanlış anlamışım hayat her zaman güzel şeyler getirmezmiş insana ne kadar iyi olursan ol bir kez yıkılmaya mahkumsun öğrendim....
Hep derler her yaşadığımız şey bize bir kez daha doğruyu gösterirmiş bu kadar yıkılmadan sonra neyse konuşamıyorum...
Susuyorum ve sustuklarım büyüyor içimde... Tıkılı kalıyor sensizlik küçücük yüreğimde...
Bırak böyle devam etsin, küçücük yüreğimde koskoca ’’SEN’’i büyütmeye devam edeceğim... Sonsuza kadar....