Yürüyordu anlamsızdı sol yanına düşen gölgeler, varışlar, kalabalığın üstüne konmuş acılar kadar ağırdı
susarken içindeki kelimelerin ayazı
hafif teklemelerden eziliyordu kaldırım beyazları
ellerinde ahir alevden kalma siyahlar cebelleşiyordu ki içindeki var olmakla rüzgarlandı yaşamın engebesi


-----bir ses+bekle—mevsimlerindir kaldırımlar, yanardöner sislerin mekânıdır umulmayan evlerin pencereleri
bak ,hangi camın uzağında yansıyor belirsiz ışıklar,oyun oynuyor ayazına çarpınca
sevginin sahte haykırışları



Yürüdü, belirsizliğin altın çağına ,ruhu ya darmadağın olursa hayatın getirdiği sonların inişlerinde
açılmalıydı eşiğinde beklediği kapılar
belki bir sonla yeniden başlardı hayat terazisinde sabahın gelgitleri




ah çocuk!!
ağladığın gözyaşı içindeki sellerin yokluğumu, sal üryan giymiş fırtınaları
ben kaybettim kaftanını annemin sende mi?
üşüyorsun değil mi?


....10.2.1999..