İlköğretimden itibaren okullarımızda fen bilgisi,matematik,geometri gibi günlük hayatımızda çok az kullandığımız konuların eğitimi verilirken insan hayatında daha çok kullanılan ve daha lüzumlu olan konulara dair eğitim verilmez.Bu konuların başında sevgiyi örnek olarak verebiliriz.

Sevgi,tabiri caizse insan hayatının başrol oyuncusudur.İnsan hayatına yön veren,insanı mutlu eden ve insanı insan yapan en yüce duygudur.Bu sebeplerden dolayı her insanın içinde yer alması,her insana aşılanması gereken mutlak bir duygudur.

Peki insana sevgi eğitimi verilebilir mi ? İnsana sevgi öğretilebilir mi ?

İtalyan Dr. Leo Buscaglia’nın 1970’li yıllarda bir Amerikan üniversitesinde sevgi sınıfı açtığını biliyor muydun ? Bu sorularımın cevabıydı galiba.

Dr.Buscaglia 20 kişi ile başlayan IA isimli sevgi sınıfına 200 kişiden sonra kayıt alamamıştır.Bu eğitim 1 yıl süreli olup daha sonra konferanslar halinde de devam etmiştir.Yani okullarımızda sevgi üzerine dersler verilebilir,içinde var olmasına karşın unutmuş insanlara tekrar hatırlatılabilir.

Ucu kaçmış hırslar,devamında gelen kıskançlıklar,sonrasında ortaya çıkan düşmanlıklar.Çok basit bir örnek işte.Klasik bir öğrenci tipi.(Bu örneğime girmeyen öğrenciler var ise af ola.) Okullarımızda böyle insanlar yetişmiyor mu ? İlk önce insanları nasıl seveceğimizi öğreneceğimiz yerde insanlardan nasıl başarılı olacağını öğreniyoruz,öğretiyoruz.

İşte bütün kötü duygu ve davranışlara yol açan eksikliğimiz :SEVMEYİ BİLMEMEMİZ.

Okullarımız severek gideceğimiz yerler olması gerekirken gitmeyi istemediğimiz yerler arasında.Neden mi ? Sevmeyi,kardeşliği,insanlığı öğrenmemiz gerekirken;hayali rakamları,var olmayan çizgileri öğreniyoruz.

Silberman bu konuda “Eksik olan sevgidir.Okullarımız,çocuklarımızı geliştirmeyen,yaratıcılık ve sevinci yok eden özentisiz,sıkıcı yerler.” demiştir.

İnsanlara,eğitim kurumlarımızda ve ailelerimizde,sevgi gibi hayatımızda daha çok yer alan konulara dair eğitim verildiği takdirde toplumların daha başarılı ve mutlu olacağına inanıyorum.

Yazan:Hamza KARA