Ya öle bi şey olur ki insana.Nasıl bir hisdir bunu anlayamazsın.Ama şunu bilirsin sanki sol tarafında bir ağırlık hissedersin.İçten içe yakar insanı.Bugün gene onu göreceğim diye kalkarsın.Şu düşünceye kapılırsın.Bugün kendine söz verirsin.Bugün onu sevdiğimi söyleyeceğim.Ama gidersin karşına çıktığında dilin tutulur konuşamaz olursun.Konuşamadığın için sevdiğinin o güzel gamzeleri çıkar ve o gamzelerde kaybolmak istersin.Derste, evde,rüyanda yani kısacası heryerde onu görürsün.Ama bugün göremeyeceğim.O beni bu garip dünyada yanlız başıma bırakıp gitti.Sabah uyandım.Onu gene göreceğim bu sefer kesin söyleyeceğim diye.Öğrendim ki kara toprak almış benden.Şimdi mezarının başındayım ve burdan ölene kadarda ayrılmayacağım.Ey sevdiğim bugün kendime söz verdim seni sevdiğimi söyleyeceğim diye.İşte söylüyorum.Seni Çok Seviyorum.Benim mezarım hazır zaten sevdiğim.Eğer ben ölürsem beni o gamzelerine gömsünler.Şimdi seni sarmışlar kefene.Ama sen merak etme sen kefende de çok güzelsin.Duymuyorsun belki beni.Belki de şu an gökyüzündesin nurlar saçıyorsun her tarafa.Seni gelinlikle beklerken sen bana kefenle geldin.Ama isyan etmiyorum.Feryadım seni bu kadar çok sevdiğimdendir.


YAZAN : ŞAHİN ÖZÇAKIR